Η σύγκρουση ανάμεσα στο σύγχρονο πολιτισμό και τις δεισιδαιμονίες και τις παγανιστικές ιεροτελεστίες, είναι στο επίκεντρο της ταινίας της πρωτοεμφανιζόμενης Γαλλοπορτογαλίδας σκηνοθέτριας Κριστέλ Άλβες Μέιρα, που πρωτοπροβλήθηκε στην Εβδομάδα της Κριτικής του φεστιβάλ των Καννών το 2022.
Διακοπές ιδιαίτερα κοντά στην αγαπημένη της γιαγιά, μια μάγισσα που μαθαίνει στη Σαλομέ τα μυστικά της, μυστικά που όταν η γιαγιά πεθαίνει, η Σαλομέ προσπαθεί να τα εφαρμόσει προκαλώντας τη βίαιη αντίδραση των χωρικών, έτοιμοι να παρεξηγήσουν όλα τα κακά που συμβαίνουν στο χωριό (ακόμη και την καταστροφική φωτιά προς το φινάλε της ταινίας) στις διαβολικές δυνάμεις της μικρής και της οικογένειά της.
Με φόντο τους συγγενείς να προσπαθούν να καθυστερήσουν την κηδεία της γιαγιάς μέχρι την άφιξη ενός από τους ξενιτεμένους γιούς της, με τις παρεξηγήσεις και τους καβγάδες, με το ψάρεμα με εκρηκτικά, με τη Σαλομέ, στοιχειωμένη από το πνεύμα της νεκρής γιαγιάς, να προσεύχεται στον Αη Γιώργη για να τη βοηθήσει στα δικά της ξόρκια, και, υπνωτισμένη να περπατά τις νύχτες και να επιδίδεται σε πράξεις φρικτές για να εφησυχάσει τη νεκρή γιαγιά (ρίχνοντας μια κακή θεία κάτω από τη σκάλα και σφάζοντας, σε μερικές από τις πιο ρεαλιστικές σκηνές της ταινίας, τις κότες της γιαγιάς), με την ατμοσφαιρική φωτογραφία του Ρουί Πόκας και με μουσική που συχνά παίζει μια ομάδα μουσικών που βλέπουμε σε διάφορα μέρη του χωριού, η Κριστέλ Άλβες Μέιρα έφτιαξε μια ταινία η οποία, αν και φαινομενικά μοιάζει με μια απλή ιστορία τρόμου, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια πολυεπίπεδη ταινία που συνδυάζει το μαγικό ρεαλισμό με τη γοτθική ατμόσφαιρα (πολύ καίρια ένα ξένος κριτικός τη σύγκρινε με την κλασική γοτθική νουβέλα «Ενώ ψυχορραγώ» του Γουίλιαμ Φόκνερ), προσφέροντας μας μια εικαστικά όμορφη, συναρπαστική ταινία από μια αληθινά εμπνευσμένη νέα σκηνοθέτρια.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr