Μια ιδιαίτερα επίκαιρη, συνταρακτική ταινία, που μεταφέρει την πολεμική σύγκρουση στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε μια μάλιστα περίοδο επικείμενων εκλογών. Ο εμφύλιος πόλεμος έχει ήδη ξεσπάσει στις ΗΠΑ, με τον στρατό των Δυτικών Δυνάμεων (από Τέξας και Καλιφόρνια, που έχουν αποσχιστεί από την Ένωση) να πολιορκούν την Ουάσινγκτον.
Η κάμερα του Άλεξ Γκάρλαντ («Men», «Αφανισμός», «Από μηχανής», «28 μέρες μετά») ακολουθεί μια ομάδα δημοσιογράφων, την διάσημη φωτογράφο Λι Σμιθ (Κίρστεν Ντανστ), τον πολεμικό ανταποκριτή Τζοέλ (Γουάγκνερ Μούρα), τον βετεράνο πολιτικό ανταποκριτή Σάμι (Στίβεν ΜακΚίνλεϊ Χέντερσον) και τη νεαρή, θαυμάστρια της Λι, επίδοξο φωτογράφο Τζέσι (Κάιλι Σπένι), που ξεκινούν από τη Νέα Υόρκη, διασχίζοντας τη γραμμή του πυρός, για να φτάσουν στην Ουάσινγκτον με στόχο να πάρουν μια τελευταία συνέντευξη από τον ήδη ηττημένο Πρόεδρο.
Ο 54χρονος Βρετανός Γκάρλαντ φτιάχνει μια Αποκαλυπτική, δυστοπική εικόνα ενός όχι και τόσο μακρινού μέλλοντος, μεταφέροντας τη σύγκρουση στη ίδια την Αμερική, αποφεύγοντας να εξηγήσει ή να πάρει το μέρος της μιας ή της άλλης πλευράς, εστιάζοντας το ενδιαφέρον του στο αποτέλεσμα των συγκρούσεων, δηλαδή την πλήρη καταστροφή και το θάνατο, αποφεύγοντας τους μέχρι πρόσφατα τρόπους χρησιμοποίησης των μέσων για την καταγραφή παρόμοιων συγκρούσεων, για να δώσει μια πιο ρεαλιστική, άμεση, τρομακτική, με εξαιρετική ακρίβεια, εικόνα του πώς θα έμοιαζε ένας πραγματικός εμφύλιος πόλεμος.
Με την κάμερά του να κινείται (στο μεγαλύτερο μέρος στο χέρι) μέσα από κατεστραμμένους δρόμους και πόλεις, με αστυνομικούς να χτυπούν βίαια διαδηλωτές που ζητούν νερό, με ανατινάξεις, με τραυματίες και πτώματα, με φρικτά, απανθρωπα βασανιστήρια και εκτελέσεις (χωρίς να έχει καμία σημασία από ποια πλευρά και από ποιους γίνονται), με την ιδιαίτερα επιτυχημένη επιλογή συνοδείας μιας σειράς δημοφιλών τραγουδιών pop που έρχονται σε αντίστιξη με τα δρώμενα, για να καταλήξει στο τελευταίο και πιο βίαιο δεύτερο μέρος της ταινίας, με τα στρατεύματα να εισβάλλουν στην Ουάσινγκτον και τον Λευκό Οίκο και τις σφαγές που ακολουθούν, με σκηνές που μοιάζουν από newsreel, δίνοντας στην εικόνα της εισβολής των οπαδών του Τραμπ στις 6 Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο, τη μορφή ήπιων σκηνών από ταινία του Ντίσνεϊ. «Κάθε φορά που επιβίωνα από πολεμική ζώνη, πίστευα πως έστελνα στην πατρίδα μια προειδοποίηση: μην κάνετε τέτοια», λέει η Λι στον Σάμι, «αλλά νάμαστε και πάλι». Αυτή δυστυχώς παραμένει η πραγματικότητα. Με τον Γκάρλαντ να μας λέει: παραμένετε ενώμενοι! Όχι μόνο στην Αμερική αλλά σε όλο τον πλανήτη!
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr