H 7χρονη Σολ βρίσκεται στο σπίτι του παππού της και βοηθά στις προετοιμασίες για ένα πάρτυ-έκπληξη που διοργανώνεται για τον πατέρα της. Καθώς η μέρα κυλά, η μικρή θα αρχίσει σταδιακά να αντιλαμβάνεται την βαρύτητα της μέρας και αυτού του εορτασμού, στο πρόσωπο μιας εξέλιξης απευκταίας. Όμως το σόου θα συνεχιστεί.
Δικαίως πολυσυζητημένο ντεμπούτο που εμφανίστηκε στο περσινό φεστιβάλ Βερολίνου, το φιλμ της Αβιλές συγκαταλέγεται στην ομάδα ταινιών (πρόσφατα έχουμε δει μπόλικες τέτοιες) όπου η κάμερα κολλά πάνω στο πρόσωπο μιας νεαρής ηρωίδας, μην αφήνοντάς μας να δούμε τον κόσμο πιο έξω από εκείνη, παρά μόνο καθώς εισβάλει στο οπτικό και νοητικό της πεδίο. Η Αβιλές το πετυχαίνει αβίαστα, χωρίς τρικ και χωρίς στιλιστικές ακροβασίες, λέγοντας παράλληλα μια πολύ συγκινητική ιστορία με βιωματικές ρίζες για την ίδια.
Δεν κρύβει εκπλήξεις η ταινία αλλά είναι μια πολύ ανταποδοτική εμπειρία πάνω σε αυτό που ξεκινά να κάνει, βάζοντας τον θεατή σε έναν πολύ συγκεκριμένο συναισθηματικό χώρο και επιτρέποντας σε μια αθώα ηρωίδα να μας καθοδηγήσει, ανακαλύπτοντας πράγματα που υποπτευόμαστε – αυτό δημιουργεί και μια ένταση ως προς τη σύνδεσή μας με το στόρι, είναι σα να είμαστε γονείς και παιδιά την ίδια στιγμή. Ό,τι ακολουθήσει θα έχει τρομερό ενδιαφέρον για να δούμε την εξέλιξη της Αβιλές – μπορούμε εύκολα να φανταστούμε ένα κοντινό μέλλον στο οποίο σκηνοθετεί κάτι που κερδίζει την προσοχή των Καννών ή/και των Όσκαρ.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr