Η τεχνική συνδυασμού «ζωντανών» ερμηνειών – animation που πριν από μερικά χρόνια μας εξέπληξε στην ταινία «Ο αγαπημένος σου Βίνσεντ» (LovingVincent, 2017), επιστρέφει στην δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του ιδίου ντουέτου σκηνοθετών, Ντορότα Κομπιέλα και Χιου Γουέλτσμαν. Στην εν λόγω τεχνική, με απλά λόγια, γίνεται πρώτα η κινηματογράφηση της δράσης των ηθοποιών και εν συνεχεία τα σκήπτρα παίρνει η ζωγραφική (από πάνω τους). Οπότε το αποτέλεσμα θυμίζει κάτι ανάμεσα στο liveactionκαι το animation, ένα έργο Τέχνης με εντελώς ξεχωριστή όψη, που πραγματικά εντυπωσιάζει.
Στο κέντρο της λεπτοδουλεμένης αυτής χρωματικής πανδαισίας βρίσκεται η μαγεία της πολωνικής φύσης εναρμονισμένη με μια ιστορία βασισμένη στο εμβληματικό για την Πολωνία μυθιστόρημα «Οι χωριάτες» (όπως μεταφράστηκε στην Ελλάδα) του Νομπελίστα συγγραφέα Βλάντισλαβ Ρέιμοντ (1867 – 1925). Οι εμπειρίες του τελευταίου από την περίοδό του ως νομά στην περιφέρεια της Πολωνίας, τον οδήγησαν στην συγγραφή σχετικών ανάλογων λογοτεχνικών έργων (ένα παρόμοιο είναι η «Γη της επαγγελίας») αλλά οι «Χωριάτες» βρίσκονται σε περίοπτη θέση ως «εθνικό έπος» για τους Πολωνούς (διδάσκεται στα σχολεία). Και αυτό προέκυψε από την βαθιά μελέτη και εν συνεχεία του Ρέιμοντ πάνω στην ζωή στο πολωνικό ύπαιθρο.
Η ταινία είναι μια τοιχογραφία από μορφές ανθρώπων και ζώων, στοιχεία της φύσης, ήθη, έθιμα, μουσική, παραδόσεις, πόλεμος, ζήλιες, οικογενειακές σχέσεις και απαγορευμένους έρωτες * όλα συγχωνευμένα σε ένα χορταστικό στην όψη παζλ το οποίο ενώ σου δημιουργεί διαρκώς ένταση, την ίδια ώρα σου προκαλεί μια αίσθηση νιρβάνας που μπορεί να λειτουργήσει ως και θεραπευτικά. Γιατί η εικόνα σε ηρεμεί την ίδια ώρα που το περιεχόμενο σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα με τις καταστάσεις όπως αυτή της αντιπαλότητας του ηλικιωμένου χωρικού με τον γιό του, ή τον γάμο του πρώτου με μια κοπέλα που θα μπορούσε να είναι κόρη του (η κοπέλα είναι το βαρόμετρο της ιστορίας των «Χωρικών»).
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr