Το 2016 σ’ ένα χωριό της βόρειας Αγγλίας που ερημώνει λόγω του κλεισίματος των ορυχείων που το ζούσαν, φτάνουν σύριοι πρόσφυγες για να στεγαστούν στα σπίτια που αδειάζουν. Με τη βοήθεια του καλόκαρδου ιδιοκτήτη της τοπικής παμπ και των πιο δεκτικών κατοίκων, οι πρόσφυγες επιχειρούν να κάμψουν τον ρατσισμό των ντόπιων και να δημιουργήσουν μια ενιαία κοινότητα.
Κοινωνικό δράμα που, κατά τον ίδιο τον 87χρονο πλέον Λόουτς, αποτελεί την τελευταία ταινία της πολυβραβευμένης φιλμογραφίας του. Η απλότητα της ίδιας της πλοκής αλλά και του τρόπου με τον οποίο αποδίδεται, στα χέρια άλλου δημιουργού θα μπορούσε εύκολα να ξεπέσει σε απλοϊκότητα.
Εδώ σώζεται χάρη στην ικανότητα του σκηνοθέτη ν’ αποσπά ανεπιτήδευτες ερμηνείες από τους μη- ηθοποιούς του (σ’ αυτή την περίπτωση από τον πρώην πυροσβέστη Τέρνερ στον ρόλο του Μπάλανταϊν) και να μην αφήνει τον μελοδραματισμό να υποσκελίσει την αμεσότητα, τη μαχητικότητα και την πίστη στην αλληλεγγύη που διακρίνουν την πάντα καίρια οπτική του.
Νϊκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr