Μηδενική ανοχή στη μετανάστευση
Ο Τζέι Πι είναι ένας νεαρός λατινοαμερικάνος μετανάστης στις ΗΠΑ που εργάζεται σε μια αλυσίδα καταστημάτων γρήγορου φαγητού (φαστ φουντ). Η αδελφή του Λίλι έγινε δεκτή στο κολέγιο Κολούμπια και έτσι τα δυο αδέλφια μαζί με τη μητέρα τους και άλλους συγγενείς και φίλους γιορτάζουν την επιτυχία της Λίλι. Ξαφνικά όμως γίνεται αστυνομική έφοδος στο σπίτι από το Αλλοδαπών και όλη η οικογένεια, μαζί με χιλιάδες άλλους μετανάστες, μεταφέρονται σε προσωρινά κέντρα κράτησης ‘ώστε στη συνέχεια να απελαθούν. Είναι προεκλογική περίοδος στην Πολιτεία και ο κυβερνήτης Χάρπερ Φιν, θέλοντας να χαϊδέψει τους ξενοφοβικούς, συντηρητικούς ψηφοφόρους του εκδίδει διάταγμα άμεσης εφαρμογής κατά της παράνομης μετανάστευσης διατάσσοντας τη σύλληψη ακόμη και των παιδιών που έχουν γεννηθεί στις ΗΠΑ, με σύνθημα τη μηδενική ανοχή! Μετά από ένα μικρό διάστημα στο κέντρο κράτησης κάποιοι από τους κρατούμενους, ανάμεσά τους ο Τζέι Πι και η Λίλι, μετά από εισαγγελική εντολή, εντάσσονται σε ένα πρόγραμμα Κατανόησης και Αποδοχής Ηλικιωμένων και μεταφέρονται σε ένα ίδρυμα με σκοπό να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους ηλικιωμένους τρόφιμους. Αυτήν είναι η εναλλακτική λύση που τους προσφέρεται για να καταπέσουν οι σε βάρος τους κατηγορίες και να κερδίσουν έτσι την άδεια παραμονής στις ΗΠΑ. Σύντομα όμως τα νεαρά άτομα που έχουν μεταφερθεί εκεί θα βρεθούν μπροστά δυσάρεστες εκπλήξεις. Το γηροκομείο είναι ένα παράξενο μέρος, όπου, καθώς φαίνεται, όχι μόνον δεν αποτελεί διέξοδο γι’ αυτούς αλλά μάλλον αδιέξοδο χωρίς μέλλον.
Η ταινία «American carnage» του Ντιέγο Χαλίβις, ξεκινά με καταιγιστικό ρυθμό, με εικόνες από επίκαιρα και από την πρώτη στιγμή εισάγει το θεατή στον εφιάλτη του «αμερικάνικου ονείρου»! Βλέπουμε αστυνομία, τον Τραμπ, ταραχές κ.α. Κι ύστερα ξεκινά η ταινία και ερχόμαστε σε επαφή με τον Τζέι Πι, να δέχεται λεκτική ρατσιστική επίθεση από πελάτες. Κι ύστερα έρχεται η τρομακτική εισβολή των αστυνομικών στο σπίτι και τα κέντρα κράτησης, ώστε ο εφιάλτης να αρχίσει να ολοκληρώνεται. Και βέβαια η συνέχεια δημιουργεί προσμονή για ένα δυνατό πολιτικό-κοινωνικό φιλμ. Τι βλέπουμε όμως τελικά;
Ο Ντιέγο Χαλίβις λίγο-λίγο και ενώ οι ήρωές του βρίσκονται στο γηροκομείο, αρχίζει να δημιουργεί ατμόσφαιρα μυστηρίου και αγωνίας. Διατηρώντας πάντοτε τις πολιτικές αιχμές -όπως όταν δείχνει το σήμα του γηροκομείου, έναν αετό που μοιάζει με τον αετό του Γ΄ Ράιχ- μας εισάγει σε κλίμα ταινίας τρόμου. Και όσο αρχίζουν να αποκαλύπτεται η πραγματικότητα των όσων συμβαίνουν στο μυστηριώδες ίδρυμα η αγωνία κορυφώνεται. Είναι στα αλήθεια τρομακτικά τα όσα αποκαλύπτονται, τόσο που δεν τα χωράει ανθρώπου νους! Αλλά μήπως και τα όσα συνέβαιναν στα στρατόπεδα εξόντωσης των ναζί, μπορούσε να τα διανοηθεί κανείς λογικός άνθρωπος;
Έτσι το «American carnage» αφού έχει δημιουργήσει το πολιτικό υπόστρωμα, συνεχίζεται περισσότερο ως μία ταινία δράσης, ένα θρίλερ τρόμου θυμίζοντας τις αντίστοιχες νεανικές ταινίες όπου διάφορες παρέες νέων πέφτουν θύματα στυγερών δολοφόνων! Έτσι η ταινία ενώ κερδίζει σε δράση και ένταση αποδυναμώνεται και απομακρύνεται από τα όσα αρχικά υποσχόταν στο θεατή πως θα δει. Να πούμε, βέβαια, πως οι δημιουργοί της ταινίας θέλησαν να περάσουν ένα μήνυμα υπέρ των δικαιωμάτων των μεταναστών και γι’ αυτό δανείστηκαν τον τίτλο τους από μια ρατσιστική προεκλογική ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ. Κατά τα άλλα η ενδιαφέρουσα ταινία του Ντιέγο Χαλίβις καταλήγει σε κάτι άλλο από αυτό που φαίνεται πως είναι αρχικά.
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com