Ενας απατημένος σύζυγος (Νταν Χεντάγια) αναθέτει τη δολοφονία της γυναίκας και του εραστή της (Φράνσες Μακ Ντόρμαντ, Τζον Γκετζ) σ’ έναν διεφθαρμένο ντετέκτιβ (Μ. Έμετ Γουόλς), ο οποίος φαίνεται αποφασισμένος να κερδίσει περισσότερα… Το εξαιρετικό ντεμπούτο στην ταινία μεγάλου μήκους των αδελφών Τζόελ και Ίθαν Κόεν, το οποίο σηματοδοτεί και τη γέννηση του απολύτως δικού τους σινεμά. Ο πρώτος σκηνοθετεί, ο δεύτερος κάνει την παραγωγή και οι δύο γράφουν.
Εδώ, η μυθολογία του νουάρ, που θα τους απασχολήσει και σε πολλές μελλοντικές ταινίες τους (Το πέρασμα του Μίλερ, Μπάρτον Φινκ, Ο μεγάλος Λεμπόφσκι), βρίσκει τους ιδανικούς συνεχιστές της. Το «Μόνο αίμα» έχει κάτι από τη νοσηρή ατμόσφαιρα των σελίδων του Τζέιμς Κέιν (Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές) και των εικόνων πολλών κλασικών ταινιών του είδους (όπως το «Με διπλή ταυτότητα» του Μπίλι Γουάιλντερ). Η βία βέβαια, εδώ γίνεται ακόμα σκληρότερη και το αίμα βρίσκει με μεγαλύτερη ευκολία τρύπες για να ξεφύγει. Διότι ο κινηματογράφος στην εποχή της ταινίας άλλαζε και οι Κόεν, ήταν εκεί την κατάλληλη στιγμή για να παίξουν το ίδιο παιχνίδι μέσα από νέους κανόνες. Τους δικούς τους. Προσέξτε επίσης τις θαυμάσιες country νότες του Κάρτερ Μπάργουελ που θα συνεργαζόταν ξανά με τους Κόεν.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr