Ηπιο φιλόδοξη μεταφορά στην οθόνη του επικού μυθιστορήματος του Αλέξανδρου Δουμά από τον Ρίτσαρντ Λέστερ, που φέτος κλείνει ακριβώς μισό αιώνα ζωής, δεν έμεινε στην ιστορία για την ποιότητά της αλλά για την περίφημη ρήτρα Σάλκιντ: ο Ίλια Σάλκιντ, γιος του επίσης παραγωγού Αλεξάντερ, αποφάσισε να βγάλει στις αίθουσες μία ακόμη ταινία ως σίκουελ, μονταρισμένη από τα ίδια τα γυρίσματα της πρώτης, σε διάστημα μικρότερο του ενός έτους μετά την πρεμιέρα του πρωτότυπου. Σε μία από τις λαμπερές αβαν πρεμιέρ των Τριών Σωματοφυλάκων στο Παρίσι οι διάσημοι πρωταγωνιστές το ακούνε για πρώτη φορά.
Ο Τσάρλτον Ίστον αναφωνεί «κατάλαβα, με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια» και οι υπόλοιποι, ονόματα όπως η Ράκελ Γουέλς, ο Φράνκο Νέρο, ο Μάικλ Γιορκ και η μονίμως αρπαγμένη Φέι Ντάναγουεϊ, εύλογα οργίζονται και απαντούν με μηνύσεις. Δεν έχει διευκρινιστεί αν κέρδισαν τις αγωγές ή αν έγινε κάποιος κατευναστικός διακανονισμός, αλλά η ρήτρα Σάλκιντ διατυπώθηκε έτσι ώστε να προστατεύει τους συντελεστές μιας ταινίας σε περίπτωση που το στούντιο ή οι παραγωγοί αποφασίσουν αυθαίρετα να τη σπάσουν σε πολλά επεισόδια. Συνεπώς, οι ηθοποιοί της γαλλόφωνης με πολυ-ευρωπαϊκά κεφάλαια βερσιόν του Μαρτέν Μπουρμπουλόν γνωρίζουν, όπως κι εμείς, πως το δίωρο κεφάλαιο με τίτλο Ντ’ Αρτανιάν είναι το πρώτο μέρος και μετά από ένα εξάμηνο θα ακολουθήσει η Μιλαίδη ντε Γουίντερ, την οποία υποδύεται η όντως δίγλωσση Έβα Γκριν, δείχνοντας από το πρώτο πλάνο τι εννοεί: ένα fashion icon του 19ου αιώνα με τεράστιο καπέλο, άψογο μακιγιάζ, μακιαβελικό βλέμμα, μαύρο look, ο πονηρός καταλύτης στην ασταμάτητη προεπαναστατική αντάρα που οραματίστηκε ο Δουμάς για τους ξιφομάχους υπερασπιστές του βασιλιά.
Περισσότερο εντύπωση προκαλεί ο bisexual Πόρθος παρά η φιλότιμη απόπειρα ενίσχυσης των γυναικείων ρόλων (και η Βίκι Κριπς στο κοκτέιλ, και πάλι σε χρέη βασίλισσας), αν και πρέπει να αναρωτηθούμε για ποιον λόγο, πέρα από το θέαμα και το κέρδος, επενδύθηκαν συνολικά 72 εκατομμύρια ευρώ στο ενιαίο δίτομο έργο. Και βέβαια, το στυλ κινηματογράφησης του Μπουρμπουλόν (ο πατέρας του οποίου είχε κάνει προ τριάντα ετών την παραγωγή στην Εκδίκηση των Σωματοφυλάκων του Μπερτράν Ταβερνιέ με τη Σοφί Μαρσό και τον Σαμί Φρέι), ο οποίος δήλωσε πως εμπνεύστηκε από το Duellists, το ντεμπούτο του Ρίντλεϊ Σκοτ, τον γνωστό και μη εξαιρετέο Ιντιάνα Τζόουνς και την Επιστροφή του Αλεχάνδρο Ινιάριτου, κάτι που φαίνεται πολύ στις σεκάνς όπου τα ξίφη, τα σώματα και η κάμερα αλλάζουν «πόστο» και γωνίες, λες και περιμένουμε Ινδιάνους και αρκούδες να εφορμήσουν ανά πάσα στιγμή.
Η σύγχρονη υφή συνδυάζεται με έναν ακαδημαϊσμό μασκαρεμένο με μια ιδέα πιο νευρώδους μοντάζ και όλα βασίζονται στην ίντριγκα εποχής που γνωρίζουμε πολύ καλά, σε ένα μεγαλοπρεπές, ρεαλιστικό, όσο γίνεται πιο φυσικό ντεκόρ. Είναι οξύμωρο το ότι οι Τρεις Σωματοφύλακες του 2023, παιγμένοι από τον ανερχόμενο Φρανσουά Σιβίλ, ο οποίος μοιάζει με επισκέπτης στην ίδια του την ταινία, τον Βενσάν Κασέλ, τον Ρομέν Ντιρίς και τον διασκεδασικό Λουί Γκαρέλ στον ρόλο του αφελούς Λουδοβίκου του 13ου, δεν τεμαχίστηκαν για τις αδηφάγες streaming απαιτήσεις, με τόσους σταρ και τσακωμούς, αλλά, έτσι όπως γράφτηκαν, ήδη υστερούν δραματουργικά σε κάποια αισθηματικά και επεξηγηματικά κομμάτια τους.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα lifo.gr