Τον Ιρανό σκηνοθέτη Αλί Αμπάσι τον γνωρίσαμε με την υποψήφια για Όσκαρ (και βραβευμενη στο «´Ενα κάποιο βλέμμα» των Κανών το 2018) θρίλερ του, «Σύνορο». Στη νέα του ταινία, «Ιερή αράχνη» (Holy Spider), που είδαμε στο διαγωνιστικό τμήμα του 75ου φεστιβάλ των Καννών, o Αμπάσι χρησιμοποιεί τη φορά αυτή το αστυνομικό θρίλερ, γύρω από ένα σίριαλ κίλερ, αποφασισμένο να «καθαρίσει» την Αγία ιρανική πόλη του Μασχάντ.
Πρωταγωνίστρια είναι μια νεαρή δημοσιογράφος που φτάνει στην πόλη αποφασισμένη να αποκαλύψει τι κρύβεται πίσω από τους δισταγμούς τόσο της αστυνομίας όσο και της θρησκευτικής ηγεσίας της πόλης που δεν δείχνουν ιδιαίτερη αποφασιστικότητα στο να ανακαλύψουν τον κατά συρροή δολοφόνο.
Παράλληλα με την έρευνα της δημοσιογράφου παρακολουθούμε τη δράση του δολοφόνου, ενός φαινομενικά καλού, υποδειγματικού οικογενειάρχη, που αγαπά τη γυναίκα του, αφιερώνει χρόνο στα παιδιά του, ενώ παράλληλα παρασύρει διάφορες πόρνες που συναντά τη νύχτα στους δρόμους της πόλης και τις δολοφονεί, πιστεύοντας πως έτσι σώζει την πόλη από τη βρώμα και και την αμαρτία.
Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο δολοφόνος τελικά συλλαμβάνεται χάρη στη «βοήθεια» της δημοσιογράφου, που χρησιμοποιεί τον εαυτό της για δόλωμα, αν και η αποκάλυψή του δημιουργεί ένα φιλικό προς τον δολοφόνο κοινό που τον προστατεύει και αρχίζει να διαδηλώνει έξω από το δικαστήριο στη διάρκεια της δίκης του. Την ίδια προστασία δείχνει και η οικογένεια του, με τη γυναίκα και τα παιδιά του να πιστεύουν πως με τις πράξεις του ο δολοφόνος συνέβαλε στην «καθαριότητα» της Άγιας πόλης τους. Θεωρία που φαίνεται να υποστηρίζει και η θρησκευτική και αστυνομική πλευρά της πόλης.
Ο Αμπάσι χρησιμοποιεί ένα ιδιαίτερα ρεαλιστικό στιλ στην καταγραφή της ιστορίας του, αναπλάθοντας με κάθε λεπτομέρεια την όλη έρευνα του γύρω όχι μόνο πάνω στην όλη κοινωνική δομή αλλά και στο ρόλο των τοπικών (θρησκευτικών και πολιτικών) αρχών, που προσπαθούν να αποφύγουν την απόδοση δικαιοσύνης και την ουσιαστική τιμωρία του δολοφόνου. Κι αν η τελική «λύση» δείχνει να στρέφεται στη σωστή απονομή, αφήνει τελικά, με ένα έξυπνο τρόπο, ανοιχτό το τι μπορεί δυστυχώς να ακολουθήσει.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr