Ιράν 2000-2001. Δημοσιογράφος ερευνά την κατ’ εξακολούθηση σειρά δολοφονιών ιερόδουλων. Ο δολοφόνος αράχνη, όπως τον αποκαλούν, βρίσκεται πίσω από την τηλεφωνική γραμμή, καθώς θέλει να γνωστοποιεί δημόσια πως κάνει Τζιχάντ εναντίον της ανηθικότητας. Δεν κρύβεται επιμελώς, καθώς πιστεύει πως πράττει το ηθικό. Όλα καλά μέχρι εδώ… Όσο η ταινία «Ιερή Αράχνη» πηγαίνει προς την εκτέλεση ποινής -και απονομής δικαιοσύνης- αισθάνεσαι την επανάληψη και την επιβεβλημένη συναισθηματική φόρτιση. Η σκηνή της αναπαράστασης όπου ο Χαντιζέ, αυτόπτης μάρτυρας φόνων, αφηγείται με παιδική αθωότητα τη φρικαλεότητα που έζησε, λίγο πριν τo τέλος της ταινίας, ευτυχώς εξαργυρώνει την υπομονή των θεατών που σε κάποια σημεία -δικαιολογημένα- χάνεται.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr