Ένα αδύναμο σίκουελ το οποίο αναλώνεται σε σεναριακές επεξηγήσεις και φλύαρες χορογραφίες δράσης.
Ένα από τα μακροβιότερα και πιο εμβληματικά anime franchise, το "Dragon Ball", από την εμφάνισή του αρχικά ως manga τη δεκαετία του ’80 έως σήμερα, εμπλουτίζει συνεχώς το εντυπωσιακό σύμπαν του έχοντας πάντα στο επίκεντρο τις περιπέτειες του μαχητή Σον Γκόκου. Ενός δεξιοτέχνη των πολεμικών τεχνών με καταγωγή από την εξωγήινη φυλή Σαγιάν, ο οποίος υπερασπίζεται τη Γη από εχθρικές δυνάμεις. Ανάμεσά τους, εκείνες του Στρατού της Κόκκινης Κορδέλας, ο οποίος στην 21η ταινία του franchise αναβιώνει υπό τις οδηγίες του μοχθηρού Διοικητή Ματζέντα και, εξοπλισμένος με νέα ισχυρά ανδροειδή, συγκρούεται με τον ανυποψίαστο Γκόκου.
Τα διαχρονικά ατού του "Dragon Ball", η εντυπωσιακή εικονογραφία και οι ρηξικέλευθες σεκάνς μάχης, εδώ περνούν σε δεύτερη μοίρα για χάρη μιας άνευρης προσθήκης στο σύμπαν του anime. Η αφήγηση αναλώνεται σε διαρκείς επεξηγήσεις του σεναρίου, όπου έτσι κι αλλιώς δεν αναπτύσσονται πειστικά διακυβεύματα για να στηριχθεί η περιπέτεια. Ένα κάποιο ενδιαφέρον προσφέρει η ανάπτυξη του χαρακτήρα του Πίκολο, η οποία ωστόσο μοιάζει ανεπαρκής σε μια ταινία που συνολικά πασχίζει να θυμίσει περασμένα μεγαλεία.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama.gr