Πάντα προκλητική στις ταινίες της (Abus de faiblesse, Brève traversée, Sex Is Comedy), η Κατρίν Μπρεγιά επιστρέφει ύστερα από 11 χρόνια αποχής (εξαιτίας σοβαρών προβλημάτων υγείας), με μια το ίδιο προκλητική ταινία, γύρω από την τολμηρή σεξουαλική σχέση μιας 50χρονης γυναίκας με τον, από άλλη γυναίκα, έφηβο γιο του συζύγου της, ριμέικ της κάπως συντηρητικής, στραμμένης σε ένα ηθικολογικό δίδαγμα, νορβηγικής «Βασίλισσα της καρδιάς» (2019) Ελ-Τούκι.
Η Αν, πετυχημένη δικηγόρος που διαχειρίζεται υποθέσεις με θύματα κακοποίησης (η ταινία μας προετοιμάζει κιόλας με το επίμαχο θέμα της που θ’ ακολουθήσει, με μια εισαγωγική σκηνή, με την Αν να εξετάζει ένα νεαρό κορίτσι, θύμα κακοποίησης), ζει σε μια έπαυλη με τις δυο κόρες της και τον πλούσιο επιχειρηματία σύζυγό της, Πιέρ (Ολιβιέ Ραμπουρντέν). Η ξαφνική όμως εμφάνιση του 17χρονου Τεό (Σαμουέλ Κιρτσέρ), αρχίζει να ανατρέπει την ήρεμη, γαλήνια ζωή της.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κινηματογράφος ασχολείται με τον έρωτα ανάμεσα σε μια μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκα με μικρότερης ηλικίας άντρα (φτάνει να θυμηθούμε το πρόσφατο «Μάιος Δεκέμβρης»). Εκείνο όμως που τόλμησε η Μπρεγιά είναι να αποφύγει τη συντηρητική, παραδοσιακή ματιά και τις ηθικολογίες για να μας δώσει την αληθινή, ανεξέλεγκτη πλευρά του πόθου, πέρα από τους οποιουσδήποτε ηθικούς περιορισμούς, και να στραφεί στη, απελευθερωμένη σεξουαλική απόλαυση της γυναίκας σε αντίθεση με τις μεγαλοαστικές, συντηρητικές αξίες και την ανδρική απόλαυση στην οποία συνήθως εστιάζουν παρόμοιες ταινίες – απόλαυση που τονίζεται με τον πιο παραστατικό τρόπο στα κοντινά πλάνα του προσώπου της γυναίκας στη διάρκεια της πιο τολμηρής σεξουαλικής σκηνής της με τον Τεό, με μια εξαιρετική Λεά Ντρικέ να τονίζει με τις εκφράσεις, τους σπασμούς, την έκπληξη και την ικανοποίηση στα ανάμικτα με προσμονή και χαρά μάτια της, για να καταλήξει στον οργασμό, που η Μπρεγιά αποφεύγει να δείξει από την πλευρά του άντρα).
Σε σκηνές όπως εκεινες της Αν με τον άντρα της (φτάνει να θυμηθούμε τη σεξουαλικη σκηνή μαζί του, με το θλιμμένο, αφηρημένο πρόσωπο της Αν να τονίζει τη μοναξιά της) καθώς και εκείνες της Αν όπου αλλάζει και γίνεται σκληρή, σχεδόν κυνική, όταν ο Τεό, απελπισμένος από την απόφαση της να διακόψει τη σχέση της, την καταγγέλλει στο σύζυγο, η Μπρεγιά αποφεύγει να παρουσιάσει την ηρωίδα της γυναίκα ψυχρή και χειριστική, ένα αληθινό τέρας, αλλά ως μια τραγική γυναίκα, που, με μια σχεδόν σουρεαλιστική ματιά πάνω στην ανεξέλεγκτη πορεία του έρωτα και του πάθους, ανατρέπει, όπως και ο Μπουνιουέλ, τις ηθικολογικές, στερεότυπες αξίες μιας εφησυχασμένης κοινωνίας.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr