Κάπου στη Σεούλ, δύο συζητήσεις συμβαίνουν την ίδια στιγμή. Μια ηθοποιός που σκέφτεται να παρατήσει την καριέρα της έρχεται σε επαφή με μια ερασιτέχνη, ενώ ένας ηλικιωμένος ποιητής που θέλει να σταματήσει να πίνει και να καπνίζει φέρνει έναν φαν στο σπίτι του την ώρα που μια κοπέλα γυρίζει ένα ντοκιμαντέρ για αυτόν. Οι δύο καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν μια σειρά από υπαρξιακά ερωτήματα που τους θέτουν οι νεότεροί τους, την ώρα που η καθημερινότητα κυλά με τον πιο απλό τρόπο: Με φαγητό, με κρασί και ουίσκι, με το τάισμα μιας γάτας ή με ένα παιχνίδι πέτρα-μολύβι-χαρτί.
Ο μάστερ της απλότητας και του καθημερινού λυρισμού, Χονγκ Σανγκ-σου, που σταθερά συνεχίζει να παράγεια μία ταινία ανά μεγάλο φεστιβάλ, προσφέρει μια υπαρξιακή ανάσα σε μορφή διαδοχικών κινηματογραφικών διαλόγων. Μια γυναίκα κι η φίλη της μιλούν για το πόσο πρέπει να ταΐζουν τη γάτα. Ο ποιητής κι η σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ συζητούν για τις μπύρες χωρίς αλκοόλ. Μια εξαφάνιση. Μια απρόσμενη συνάντηση. Μια σειρά επίμονων ερωτήσεων πάνω στο νόημα της ζωής. Και μια απροσδιόριστη αίσθηση πως παντού υπάρχουν συνδέσεις, και πως παντού η ζωή ακολουθεί ένα μεγάλο, σταθερό, αλλά άγνωστο τελικά σε εμάς, μοτίβο. Τι άλλο να κάνεις, παρά να απολαύσεις τον ουρανό, κάνοντας εκείνο το πράγμα που σε γεμίζει αγνή ικανοποίηση – κι οι ταινίες του Χονγκ είναι ένα από αυτά, μαγευτικές μέσα από τις λιλιπούτειες διαστάσεις τους.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr