Βασισμένη στην έρευνα (και στο βιβλίο που την ακολούθησε) της βραβευμένης με Πούλιτζερ Αμερικανίδας συγγραφέα Ιζαμπελ Γουίλκερσον, η ταινία της Αβα Ντιβερνιέ (Σέλμα) εγείρει καυτά ζητήματα όπως ο «συστημικός ρατσισμός» (αλλά και γενικότερα, το τι μπορεί να σημαίνει ο όρος «ρατσισμός» στις μέρες μας), ο σεξισμός και η ομοφοβία. Όλα αυτά όμως κάτω από την «ομπρέλα» μιας άλλης έννοιας, της «κάστας», θέμα το οποίο εξερευνά το κεντρικό πρόσωπο της ταινίας, μια Μαύρη δημοσιογράφος (την υποδύεται η Αντζανούε Ελις -Τέιλορ και βεβαίως η ηρωίδα είναι το alter ego της είναι η ίδια η Ιζαμπελ Γουίλκερσον).
Την παρακολουθούμε ενώ κάνει την έρευνα για την συγγραφή του βιβλίου (στο οποίο τελικά βασίστηκε η ταινία) και μέσω αυτής της έρευνας γίνονται διάφορες αναφορές, ακόμα και στους ναζιστές που όλα δείχνουν ότι αντέγραψαν το ρατσιστικό μοντέλο των Αμερικανών για τους μαύρους και το προσάρμοσαν διά νόμου στην Γερμανια του Αδόλφου Χίτλερ με απώτερο στόχο την εξολόθρευση των Εβραίων.
Ένα άλλο ερώτημα που θέτει η ταινία είναι αν πρέπει να διαχωρίζουμε τις κοινωνικές ομάδες που υφίστανται τον ρατσισμό ή απλώς να δεχτούμε την ανωτερότητα του ενός απέναντι σε όλους τους άλλους. Όπως ακούμε στην ταινία, ο Χίτλερ δεν είχε στόχο την εξολόθρευση των Μαύρων παρά μόνο των Εβραίων. Δεν χωρά αμφιβολία στο ότι το θέμα της «Καταγωγής» έχει τεράστιο ενδιαφέρον και οι καλές ερμηνείες των ηθοποιών το στηρίζουν επαρκώς. Ωστόσο, ο σκηνοθετικός χειρισμός έχει μια διάθεση διδακτισμού που τελικά αποδυναμώνει κάπως την ταινία.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr