Το παρελθόν συγκρούεται με το παρόν και οι ζωντανοί με τους νεκρούς στη νέα ταινία “Η Χίμαιρα” της Αλίτσε Ρορβάχερ. Στην Ιταλία τη δεκαετία του 1980, ο Άρθουρ ένα Βρετανός αρχαιολόγος, χρησιμοποιεί την εκπαίδευση του, καθώς έχει ένα περίεργο ένστικτο ραβδοσκοπίας που οι άλλοι αποκαλούν ’’χίμαιρα’’, όχι για να διατηρήσει το έργο των αρχαίων πολιτισμών αλλά για να κλέψει ανεκτίμητα αντικείμενα από ετρουσκικούς τάφους και να τα πουλήσει στον πλειοδότη, συνήθως ένα μυστηριώδη μεσάζοντα γνωστό ως Σπάρτακο.
Όταν ανοίγει η ταινία, ο Άρθουρ μόλις έχει βγει από τη φυλακή. Το λόγο δεν δε τον διευκρινίζει ποτέ, αλλά μια δήλωση ενός από τους συντρόφους του που ληστεύουν τάφους υποδηλώνει ότι τον έπιασαν σε μια δουλειά ενώ οι άλλοι έφυγαν. Ένα άλλο απροσδόκητο γεγονός είναι η απώλεια της ερωμένης του Άρθουρ, Μπενιαμίνα που στοιχειώνει τα όνειρα του, γεγονός που οι συνθήκες εξαφάνισης μένουν ανεξήγητες. Κανένα από τα δυο δεν έχει σημασία. Ο Άρθουρ δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνεχίσει τη ζωή του.
Έν κατακλείδι
Με μια δυνατή ερμηνεία ο Ο’Κόνορ εξισορροπεί την ευγένεια και την περιέργεια του με μια βαθιά ανησυχία. Καθώς περνά χρόνο ανάμεσα στους συνεργάτες του και στο σπίτι της παιδικής του ηλικίας μαζί με τη Φλόρα τη μητέρα της ερωμένης του. Η Ρορβάχερ περιπλέκει το ταξίδι του στο παρελθόν όταν συναντά την Ιτάλια, μια νεαρή γυναίκα που βοηθά τη Φλόρα με ανταλλάγματα μαθήματα μουσικής στη μικρή της κόρη. Αυτή και ο Άρθουρ αρχίζουν σταδιακά να δείχνουν ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλο παρά την αρχική αδέσμευτη στάση του και την επιφυλακτικότητα της.
Το στυλ της Ρορβάχερ είναι κατάλληλο για να εξερευνήσει τις αντιθέσεις μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος, του φυσικού και του τεχνητού, της φτώχειας και του πλούτου. Βρίσκει ομορφιά σε σπασμένα πράγματα, αλλά φροντίζει να μας δείξει και την τραχύτητα της ζωής, τη συσσώρευση βρωμίας που με τον καιρό δεν είναι εύκολο να απαλειφθεί. Η ταινία έχει και στοιχεία θρίλερ καθώς ο Άρθουρ και οι σύντροφοί του προσπαθούν να αποφύγουν την αστυνομία από τη στιγμή που σχεδόν όλοι είναι διεφθαρμένοι σε κάποιο επίπεδο.
Η Χίμαιρα είναι μια ταινία γεμάτη καλές ιδέες, οι οποίες όμως σε συνδυασμό δεν είναι αρκετές για να δικαιολογούν τις περισσότερο από δύο ώρες περιπλάνησης.
Ανδρέας Κουταλάς
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα popitandmovieon.gr