Αναζήτηση μέσα στα χιόνια
Η Γιαντζί είναι μια πόλη που βρίσκεται πλάι στα σύνορα της Κίνας με τη Βόρεια Κορέα. Εκεί ταξιδεύει ο νεαρός Λι Χάοφεγκ προσκαλεσμένος σε ένα γάμο. Η Νάνα είναι μια κοπέλα που εργάζεται ως ξεναγός και έτσι θα γνωριστεί με τον Χάοφεγκ όταν ο τελευταίος αποφασίζει να μείνει μερικές μέρες στην πόλη και να γνωρίσει τα αξιοθέατα της περιοχής. Στην παρέα θα προστεθεί και ο φίλος της Νάνα, ο Ξιάο, που δουλεύει στο εστιατόριο της θείας του. Οι τρεις νέοι θα περάσουν μερικές μέρες μαζί με τις τρεις γωνίες του εφήμερου ερωτικού τους τριγώνου να έχει η κάθε μία τα δικά της μυστικά. Κι όλα αυτά μέσα στο παγωμένο τοπίο της σινο-βορειοκορεατικής μεθορίου.
Αυτήν είναι η επίσημη πρόταση της Σιγκαπούρης για το Διεθνές Όσκαρ. Η ταινία «Ο πάγος που καίει» (Ran dong), τέταρτη ταινία του Άντονι Τσεν και η πρώτη που γυρίζει στην Κίνα, είναι μια τρυφερή ματιά για τη μοναξιά, την αναζήτηση και τον έρωτα. Ένα διακριτικό πλησίασμα των νέων ανθρώπων οι οποίοι διψούν για ζωή και αναζητούν με αγωνία και πάθος το δρόμο τους.
Η σκηνοθεσία μοιάζει σα φλόγα που σιγοκαίει πίσω από τους χαρακτήρες. Η Νάνα, ο Χάοφεγκ και ο Ξιάο θέλουν να γευτούν τη ζωή, να βρεθούν κοντά, να επικοινωνήσουν. Ο Τσεν ακολουθεί διακριτικά τους πόθους και τα πάθη τους και μέσα από αυτούς, προσπαθεί να φωτίσει τη σύγχρονη νεολαία της Κίνας που βιάζεται να ενηλικιωθεί και να κερδίσει τη θέση της μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Φυσικά δεν παραμένει σε μια γενικευμένη προσέγγιση αλλά προσωποποιεί την αφήγησή του ρίχνοντας κλεφτές ματιές και προσπαθώντας να φωτίσει τους χαρακτήρες του. Αφήνει λεπτές χαραμάδες και δημιουργεί ερωτήματα. Τι σημαίνουν τα συνεχή τηλεφωνήματα που δέχεται και προσπαθεί να αποφύγει ο Χάοφενγκ; Γιατί η Νάνα εγκατέλειψε την αθλητική της καριέρα κι έφυγε από το πατρικό της σπίτι; Γιατί ο Ξιάο προτίμησε να έρθει στη μεθοριακή πόλη και δουλέψει στο εστιατόριο τη θείας του; Αυτά τα μυστικά θα παραμείνουν μυστικά. Παράλληλα οι τρεις νέοι δεν θα κατορθώσουν να φτάσουν στην ορεινή Λίμνη του Παραδείσου που μοιάζει με ένα σύμβολο-εκκρεμότητα, το κίνητρο να ξαναπιάσουν, ίσως, τη ζωή τους από την αρχή. Έτσι καταλήγουμε σε ένα ανοιχτό φινάλε, γλυκόπικρο και αισιόδοξο με τους τρεις νέους να αφυπνίζονται και να είναι έτοιμοι να αναθεωρήσουν τις επιλογές τους. Και όλα αυτά μέσα στους πάγους και τα χιόνια που καίνε τις αναστολές και τους φόβους, ανοίγοντας δρόμους για μια νέα θεώρηση της ζωής.
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com