Η δυσκολία της αποδοχής
Ο Στάμος ζει σε κάποιο νησί με τη σύντροφό του Τάνια, που είναι Βουλγάρα, και το γιο της Άρη, ο οποίος έχει προβλήματα στο σχολείο για τα οποία όμως δεν ευθύνεται καθώς έχει πέσει θύμα εκφοβισμού από συμμαθητές του. Όταν φτάνει στο νησί η Βαλμίρα, η κωφή κόρη του Στάμου, θα μπει με τη σειρά της στο στόχαστρο των συμμαθητών της οι οποίοι την κοροϊδεύουν την αναπηρία της. Και ενώ ο Άρης φαίνεται πως συμπαθεί και θέλει να βοηθήσει την Βαλμίρα εκείνη γοητεύεται από ένα συμμαθητής της, τον Μάριο, ο οποίος πρωτοστατεί στην τρομοκράτηση του. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν ο Άρης αποβάλλεται οριστικά από το σχολείο καθώς κατηγορείται πως χτύπησε άσχημα τον Μάριο. Το χειρότερο είναι πως η Βαλμίρα είναι εκείνη η οποία μαρτύρησε πως τον είδε. Και όσο η ώρα περνά αντιλαμβανόμαστε πως η όμορφη Βαλμίδα δεν είναι αυτήν που φαίνεται.
Η ταινία «Άκουσέ με» της Μαρίας Ντούζα, που προβλήθηκε στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, είναι δείγμα ζωντανού, άμεσου, σύγχρονου κινηματογράφου, με ήρωες οι οποίοι ζουν και αναπνέουν δίπλα μας, με την κάμερά να ανατέμνει τη ζωή και τις κοινωνικές σχέσεις σε μια επαρχιακή κοινωνία. Εκεί όπου η αποδοχή του άλλου, του ξένου και τους διαφορετικού δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα. Θέτει έντονα και το θέμα του σχολικού εκφοβισμού (μπούλινγκ), τις στερεοτυπικές αντιλήψεις, το φυλετικό ρατσισμό αλλά και το ρατσισμό προς τους αναπήρους. Είναι στιγμές, όπως όταν αποκαλύπτεται ο ρόλος της Βαλμίρας, που η ταινία μοιάζει με θρίλερ. Περισσότερο όμως θυμίζει το κοινωνικό σινεμά των αδελφών Νταρντέν, χωρίς όμως να το μιμείται.
Αξίζει να αναφερθούμε στο καλοδουλεμένο σενάριο και πολύ καλό σκηνοθετικό ρυθμό, στοιχεία που συντελούν στη σωστή αφηγηματικότητα της ταινίας. Αρχή, μέση, τέλος, σαφείς προθέσεις, δυνατοί χαρακτήρες, «ανήσυχη» κάμερα που κινείται πέρα-δώθε, διεισδυτική ματιά, ρεαλισμός. Και ένα υπέροχο φινάλε, λυτρωτικό και αισιόδοξο, το οποίο εκπέμπει το δικό του μήνυμα χωρίς διδακτική διάθεση αλλά με μια ειλικρίνεια και με αβίαστο τρόπο.
Πολύ καλά δουλεμένες ερμηνείες, λειτουργική και όμορφη μουσική επένδυση από την Άννα Στερεοπούλου.
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com