Μια εβδομάδα μετά το «Animal» της Σοφίας Εξάρχου, μια ακόμα πρόσφατη ελληνική παραγωγή καλείται και αυτή να δοκιμαστεί στις αίθουσες. Η «Νέα Ηπειρος» με την οποία ο Παντελής Παγουλάτος επιστρέφει στην κινηματογραφική σκηνοθεσία κάτι παραπάνω από 20 χρόνια από την προηγούμενη ταινία του (Όνειρα γλυκά), θέλει να είναι πολλά. Έχει κάτι σαν νέο- νουάρ, κάτι σαν ερωτικό δράμα, κάτι σαν κοινωνική ματιά πάνω στην Αθήνα του περιθωρίου και όλα αυτά με κεντρικό ήρωα έναν μικροαπατεώνα, τον Φάνη (Χάρης Φραγκούλης) που προσπαθεί με διάφορους τρόπους να επιβιώσει μέσα σε ένα πέρα για πέρα εχθρικό περιβάλλον, το οποίο αντιμετωπίζει με φωνές, βρισιές και απειλές.
Η ιστορία του, ως ενός σημείου σε κρατά, χάρη στην υποκριτική ωμότητα του Φραγκούλη που μαγνητίζει. Μαγνητίζει επίσης η νεαρή ηθοποιός Μαρία Αρζόγλου στον ρόλο της «συντρόφου» του Φάνη, μιας αριβίστας που επιδιώκει να γίνει ηθοποιός αν και οι ικανότητές της είναι μάλλον περιορισμένες. Όταν όμως οι δύο αυτοί άνθρωποι μπλέκουν με τα κυκλώματα της ελληνικής πορνογραφίας το ενδιαφέρον μας αποπροσανατολίζεται, η ταινία αλλάζει πλεύση.
Η ηρωίδα της Θεοδώρας Τζήμου, μια «ιέρεια του σεξ» που βρίσκεται σε σύγκρουση με έναν άνθρωπο της νύχτας (ο Όθωνας Μεταξάς που είναι ο συν σεναριογράφος της «Νέας Ηπείρου» με τον Παγουλάτο) θέλει να παρασύρει στα δίχτυα της τον Φάνη και κατά κάποιο τρόπο παίρνει τον πρώτο λόγο στην ταινία περιθωριοποιώντας τον κεντρικό της ήρωα. Ομως μπορούν όλα αυτά να καταλήξουν κάπου; Καταλήγουν μεν αλλά η κλιμάκωση είναι ένα …τυχαίο γεγονός που αποδεικνύει και μια σχετική σεναριακή αδυναμία, αν και η ταινία έχει σαφείς αρετές ανάμεσα στις οποίες η φωτογραφία του Διονύση Ευθυμιόπουλου, η μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα και η παρουσία, της Αρζόγλου, της οποίας το σεξαπίλ θυμίζει εκείνο της Μυρτώς Αλικάκη στα νιάτα της.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr