Οταν η έφηβη Πρισίλα συναντά τον Ελβις Πρίσλεϊ σε ένα πάρτι, ο άντρας που είναι ήδη ένας σούπερ σταρ του rock 'n' roll γίνεται κάποιος άλλος σε ιδιωτικές στιγμές. Μέσα από τα μάτια της ίδιας βλέπουμε την αθέατη πλευρά ενός μεγάλου αμερικανικού μύθου, μια μεγάλη αγάπη, αλλά και έναν ταραχώδη γάμο που άφησε εποχή.
Η Σοφία Κόπολα σκηνοθετεί ένα σχεδόν αδιάφορο ρομάντζο, μια αγιογραφία της έφηβης Πρισίλα, αφήνοντας αιχμές ότι ο Ελβις ναι μεν την αγάπησε αλλά στην πραγματικότητα ήθελε ένα κορίτσι για σπίτι, ώστε να εστιάσει στην καριέρα του... Περνάει όμως ακροθιγώς το ότι ο Ελβις ήταν ένας άνθρωπος εξαρτημένος στις ουσίες, καθοδηγούμενος και εκμεταλλευόμενος από τον πατέρα του. Αυτό το γεγονός απηχούσε παντού στην ίδια του την ύπαρξη και οδήγησε στην καταστροφή και στον θάνατό του, την πιο προσωπική του σχέση δεν θα αλλοίωνε; Η ταινία έχει πραγματικά πολύ ωραία ατμόσφαιρα εποχής, αλλά αφενός στερείται αντικειμενικότητα, αφετέρου εμβαθύνει ελάχιστα στην πιο σκληρή όψη των πραγμάτων, αφού ταξιδεύει σε ένα διαρκές ροζ / μελό συννεφάκι. Το μόνο που καταφέρνει είναι να λειτουργεί «συμπληρωματικά» στις υπόλοιπες ταινίες για τον Ελβις.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr