Την άνοδο και τη πτώση μιας μεσοαστικής οικογένειας παρουσιάζει μέσα από την σατιρική, δραματική αυτή (βραβευμένη στο φεστιβάλ του Sundance) κωμωδία του, ιδωμένη μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, που ενηλικιώνεται ανάμεσα στους δυο τελευταίους αιώνες, ο πρωτοεμφανιζόμενος Νοεϋορκεζος Ρίκι Ντ’ Άμπροουζ.
Ιστορία εμπνευσμένη μέσα από τη δική του οικογένεια, που ο Τζέσι, ο νεαρός πρωταγωνιστής της παρουσιάζει συχνά μέσα από αφήγηση και σχόλια, με ενδιάμεσες αναφορές σε τηλεοπτικές διαφημίσεις της εποχής, αλλά και κοινωνικοπολιτικές και άλλες εξελίξεις (με Αμερικανούς Προέδρους όπως ο Κλίντον και ο Μπους senior, τον πόλεμο του Ιράκ και την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, και διάφορα άλλα).
Εκείνο που ενδιαφέρει τον σκηνοθέτη είναι μέσα από όσα βλέπει και βιώνει ο Τζέσε, τις απλές, καθημερινές στιγμές με τις έριδες και τις διενέξεις, απογοητεύσεις και απώλειες της τυπικής μεσοαστικής του οικογένειας, σε μια συγκεκριμένη περίοδο της αμερικανικής κοινωνίας, να μας δώσει και μια εικόνα της ομορφιάς και της ασχήμιας της ζωής.
Ο Ντ’ Άμπροουζ αποφεύγει τις εντυπωσιακές σκηνές, προτιμώντας μια πιο κοντινή, άμεση επαφή με τα πρόσωπά του, αλλά και την υποβολή δραματικών σκηνών μέσα από εικόνες μεταφοράς (όπως το σπάσιμο γυαλιού στη σκηνή του θανάτου της γιαγιάς, ή, πάλι του γυαλιού στη σκηνή που αποφεύγει τον καβγά και, μέσα από ακίνητα αντικείμενα, μας αφήνει να ακούσουμε τις φωνές τους), χρησιμοποιώντας ένα στιλ που θυμίζει τόσο το έργο σύγχρονων Αμερικανών σκηνοθετών από μέχρι Γουές Άντερσον, όσο και Ευρωπαίων, όπως ο Ρομπέρ Μπρεσόν και ο Άλεν Ρενέ. Για να μας προσφέρει τη σατιρική αυτή, από την οποία δεν λείπει η ποίηση, η τρυφερότητα και η ανθρωπιά, δραματική κωμωδία του.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr