Μενού

ΝΑΠΟΛΕΩΝ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

2106_6

Η πιο προσγειωμένη και ήρεμη αντιμετώπιση του Αυτοκράτορα της Γαλλίας Ναπολέων Βοναπάρτη στον κινηματογράφο, από την εποχή της ομότιτλης, χωρίς ήχο ταινίας του Αμπέλ Γκανς, παραγωγής 1927. Η μεγαλύτερη δύναμη της μεγαλειώδους ετούτης κινηματογραφικής παραγωγής, ενός πραγματικά λαμπρού έπους από αυτά που σπανίως πια γυρίζονται, είναι ο Χοακίν Φίνιξ που με απόλυτη πειθώ και χωρίς στόμφο μας δείχνει όλο το μέγεθος της φιλοδοξίας αλλά και της αλαζονείας του Ναπολέοντα

Επί δύο ώρες και 38’ ο σκηνοθέτης Ρίντλεϊ Σκοτ θα μας ταξιδέψει σε πολλά σημεία του κόσμου όπου βρέθηκε ο Ναπολέοντας και θα το κάνει όσο καλύτερα μπορεί σε μια άρτια σε όλους τους τομείς παραγωγή (σκηνογραφία, φωτογραφία, φυσικοί φωτισμοί, μοντάζ- όλα παίρνουν άριστα). Συγχρόνως όμως δεν θα ξεχάσει ποτέ ότι η πραγματική του έρευνα βρίσκεται μέσα στο εσωτερικό του ηγέτη, την ψυχή του. Και εκεί ο Σκοτ ξέρει πολύ καλά (γιατί με τον Φίνιξ είχε συνεργαστεί και στον «Μονομάχο») ότι έχει στην διάθεσή του ένα τρομερό εργαλείο.

Όμως ο Φίνιξ δεν είναι το μόνο εργαλείο του σκηνοθέτη ο οποίος αφήνει διακριτικά την δική του πινελιά στον κόσμο των ημερών μας, τονίζοντας την επιρροή που άσκησε η γυναίκα στην άνοδο του Ναπολέοντα και συγκεκριμένα η Ζοζεφίνα (Βανέσα Κίρμπι) με την οποία ο αυτοκράτορας ανάπτυξε μια πολύ ιδιαίτερη, σύνθετη σχέση (πολύτιμη η συμβολή του σεναριογράφου Nτέιβιντ Σκάρπα). Υπήρχε ένας άρρηκτος δεσμός ανάμεσα σε αυτούς τους δύο ανθρώπους, ακόμα και όταν ο Ναπολέοντας αποφάσισε να την χωρίσει επειδή η Ζοζεφίνα δεν μπορούσε να του χαρίσει απογόνους.

Ενίοτε, ηχητικό «χαλί» της ταινίας Napoleon είναι η αλληλογραφία τους, τα γράμματα που αντάλλαξαν και που διαβάζουν οι Φίνιξ και Κίρμπι. «Δεν είσαι τίποτα χωρίς εμένα» ακούμε ανάμεσα σε άλλα να λένε μεταξύ τους και πάνω σε αυτή την σχέση βρίσκεται η κρυφή δύναμη, ο αόρατος κινητήριος μοχλός της ιστορίας που ισορροπεί ανάμεσα στον αυτοκράτορα που βρισκόταν πάντα πρώτος στο πεδίο της μάχης και το ανασφαλές, συχνά γελοίο «παιδί» κεκλεισμένων των θυρών.

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr

 

Smart Search Module