Η ταινία «Τέσσερις κόρες» (Les filles d’Olfa, διεθνής συμπαραγωγή 2023) της Τυνησίας Κάουτερ Μπεν Ανια, είναι ένα καλών προθέσεων αλλά κάπως δύσκολο στην επικοινωνία φιλμ όπου παρακολουθούμε δύο γυναίκες ηθοποιούς να αντικαθιστούν τις μεγαλύτερες από τις συνολικά τέσσερις κόρες μιας Τυνήσιας χήρας, της Ολφα (θεωρούνται εξαφανισμένες γιατί άφησαν το σπίτι τους για να εισχωρήσουν στην ISIS).
Με βαρόμετρο την τραγική φιγούρα της πραγματικής μάνας, η σκηνοθέτρια φτιάχνει ένα κοκτέιλ άμεσης «ντοκιμαντερίστικης αλήθειας» και αναπαραγωγής του παρελθόντος σε ένα πλαίσιο κατά κάποιο τρόπο μυθοπλασίας. Ανασύρει μνήμες από το παρελθόν της οικογένειας και μέσω των δύο «ξένων» γυναικών, των ηθοποιών που όπως και η ίδια η σκηνοθέτρια προσπαθούν να «εισχωρήσουν» στην αλήθεια της οικογένειας, κάνει έναν ξεκάθαρο αλλά και κάπως στρατευμένο σχολιασμό για την γενικότερη θέση της καταπιεσμένης γυναίκας σε μια χώρα που μαστίζεται από την πατριαρχία. Το εγχείρημα έχει σχετικό ενδιαφέρον αλλά ενίοτε μπορεί να γίνει και κουραστικό, ιδίως όταν οι συγχέονται οι μορφές των ηθοποιων με εκείνες των ρόλους τους (παίζουν: Ράχμα Τσικχαουί, Χιντ Σαμπρί κ.α.)
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr