H αλλοίωση του εαυτού μέσα από τη χειραγώγηση από ένα ναρκισσιστικό πρόσωπο, το οποίο παίρνει την αλήθεια και την κάνει ψέμα, οδηγώντας και το ίδιο το θύμα στο να αμφιβάλλει, για το τι είναι ψευδαίσθηση και τι πραγματικότητα. Το οδηγεί σε αλλεπάλληλες συνεδρίες με ψυχαναλυτή, το εγκλωβίζει μέσα σε ένα φαύλο κύκλο εμμονών, δυσχεραίνοντας την καθημερινότητά του.
Η Λίλι Χόρβατ προσεγγίζει το θέμα μέσα από ένα –ίσως και αυτοαναφορικό- αντανακλούμενο καθρέφτη και αφήνει το θεατή επί μακρόν να αμφιταλαντεύεται , εάν η ιστορία είναι αποκύημα της φαντασίας της ηρωίδας ή μια τραυματική εμπειρία της, πλήρως αληθινή.
Μία γιατρός κοντά στα 40, εργάζεται στο Νιου Τζέρσει και σε ένα διαδικτυακό συνέδριο, θα γνωρίσει ένα συνάδελφό της, ο οποίος είναι από την Ουγγαρία, χώρα καταγωγής και των δύο. Η Μάρτα θα ταξιδέψει μέχρι τη Βουδαπέστη για να τον συναντήσει, αλλά ο Γιάνο δεν θα εμφανιστεί ποτέ στο ραντεβού. Θα συναντηθούν σε χώρους δουλειάς, θα του μιλήσει, αλλά ο Γιάνο θα αρνηθεί ότι την γνωρίζει. Η απάντησή του, την οδηγεί στο να αμφισβητεί τον ίδιο της τον εαυτό.
Η Λίλι Χόρβατ, μέσα από μεγάλες λεκτικές παύσεις και μια ατμόσφαιρα που μας παραπέμπει στη Διπλή Ζωή της Βερονίκ και σε πολλές ταινίες ακόμη του Κριστόφ Κισλόφσκι, πλάθει μία συναρπαστική γυναικεία φιγούρα που η ψυχολογική της αστάθεια δεν είναι μονάχα αποτέλεσμα μιας τραυματικής ερωτικής εμπειρίας, αλλά και της μοναξιάς που την κυριεύει, μεγεθύνοντας και δίνοντας συνέχεια στην εξαπάτηση.
Αλλά είναι και το πώς καταλήγει η ταινία, σε μια εξίσου ισχυρή φροϋδική διαπίστωση, ότι «από λάθος σε λάθος, ανακαλύπτει κανείς ολόκληρη την αλήθεια».
Ιάκωβος Γωγάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα screeneye.gr