Ο Νάνι Μορέτι και ο κομμουνισμός
Το γνωστό σινεμά του Νάνι Μορέτι, ένα κράμα ιδιότυπης αυτοβιογραφίας και μυθοπλασίας, είναι ξανά στην πρώτη γραμμή. Αυτή τη φορά όμως το προσωπικό στοιχείο είναι πιο έντονο από ποτέ.
Ο σκηνοθέτης Τζιοβάνι ετοιμάζεται πυρετωδώς για τη νέα του ταινία, αλλά τα πράγματα δεν πάνε όπως τα περιμένει: η γυναίκα του αρχίζει να απομακρύνεται, ο συμπαραγωγός του βρίσκεται στα πρόθυρα χρεωκοπίας και η πραγματοποίηση του φιλμ μοιάζει να κρέμεται από μια κλωστή.
Το γνωστό σινεμά του Νάνι Μορέτι, ένα κράμα ιδιότυπης αυτοβιογραφίας και μυθοπλασίας, είναι ξανά στην πρώτη γραμμή. Αυτή τη φορά όμως το προσωπικό στοιχείο είναι πιο έντονο από ποτέ, με το στόρι του καταθλιπτικού πρωταγωνιστή να κινείται γύρω από ένα πλέγμα προσωπικών εξομολογήσεων και οδυνηρών διαψεύσεων των ονείρων μιας ολόκληρης ζωής. Διατρέχοντας παρελθόν και μέλλον, ο Μορέτι καταθέτει την απογοήτευσή του για την πορεία του ιταλικού κομμουνιστικού κόμματος («μπορεί να σέβομαι τις αρχές του αλλά πλέον δεν ταυτίζομαι μαζί του»), ανιχνεύει τα λάθη της προσωπικής του διαδρομής και επιχειρεί να βρει στέρεο έδαφος για να προχωρήσει σε ένα πιο αισιόδοξο «καινούργιο μέλλον». Μελαγχολία, ειλικρίνεια και κάποια ψήγματα χιούμορ, με υπόγεια ειρωνεία στα σημεία που σχολιάζεται η συνύπαρξη ζωής και τέχνης, μετατρέπουν το νέο φιλμ του 70χρονου πλέον Ιταλού δημιουργού σε μια γλυκόπικρη φέτα ζωής με έντονη κινηματογραφόφιλη γεύση, που θα αγγίξει κυρίως τους φαν του.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athensvoice.gr