Ο Τζιοβάνι, ένας διάσημος Ιταλός σκηνοθέτης, πρόκειται να ξεκινήσει τα γυρίσματα της νέας, πολιτικού περιεχομένου ταινίας του. Παράλληλα, ο γάμος του περνάει σοβαρή κρίση, ο συμπαραγωγός του είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και η ταινία κινδυνεύει να ακυρωθεί...
Από την προηγούμενη ταινία του ο τρομερός Νάνι φάνηκε να χάνει τη φόρμα του. Εδώ όμως προχώρησε ένα βήμα παραπέρα κι αυτό το βήμα είναι δυστυχώς πολιτικό. Αναθεωρεί την ιστορία του ΚΚ Ιταλίας τη δεκαετία του '50 με αφορμή τη στάση του απέναντι στην αντεπανάσταση στη Λαϊκή Δημοκρατία της Ουγγαρίας το 1956. Επιχειρεί ένα υποθετικό ξαναγράψιμο της Ιστορίας. Η στάση του ΚΚ Ιταλίας και του γγ του, Παλμίρο Τολιάτι, ήταν υπέρ των Σοβιετικών, αλλά ο Μορέτι βάζει τον αρχισυντάκτη της «L'Unita» να διαδηλώνει ενάντια στην απόφαση αυτή, το ΚΚΙ να αλλάζει στάση και να βγάζει πρωτοσέλιδο «Σοβιετική Ενωση Αντίο» και όλοι να πηγαίνουν ευτυχισμένοι προς ένα καλύτερο αύριο παρέα με ένα μεγάλο πορτρέτο του Τρότσκι. Τρικυμία εν κρανίω... Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς, από πού να το πιάσει και πού να καταλήξει. Κατά τα λοιπά, ο Νάνι μάς λέει ότι οι σκηνοθέτες μπορούν να κάνουν ταινίες μέσω κορεατικών κεφαλαίων και όχι μέσω πλατφορμών, γιατί φαίνεται ότι στο μυαλό του το κεφάλαιο έχει εθνικότητα και δεν ελέγχει το περιεχόμενο. Αλαλα τα χείλη των κριτικών...
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr