Ένας νέος δάσκαλος ελπίζει να μπορέσει να πετύχει μετάθεση στην Κωνσταντινούπολη μετά τη θητεία του σε ένα μακρινό, απομονωμένο χωριό στην Ανατολία. Όσο βρίσκεται ακόμα εκεί, θρέφοντας βαθιά μέσα του ένα μίσος για τον χώρο αυτό και τους ανθρώπους που τον κατοικούν, αρχίζει να έρχεται κοντά με μια 14χρονη μαθήτριά του – με φλερτ, με δωράκια, με εμφανή προσοχή και διάκριση στην τάξη. Όταν θα βρεθεί στην τσάντα της ένα γράμμα για εκείνον, ξεκινά ένα ντόμινο εξελίξεων που θα αλλάξει τον ίδιο, αλλά και την κοινότητά του.
Ο σπουδαίος τούρκος auteur επιστρέφει με μια από τις πιο εμφανείς και ξεκάθαρες ως προς την πλοκή, ταινίες του, ανταλλάζοντας τα βαθιά τοπία και τον φιλοσοφημένο στοχασμό, με περισσότερες σκηνές βασισμένες στο διάλογο και την πλοκή. Όχι πως δεν είναι και τώρα στοχαστικός, καθώς προσεγγίζει την ύπαρξη με βάση την κίνηση προς το ιδεατό και την μετέπειτα (αναπόφευκτη) απομάκρυνση από αυτό. Υπάρχουν φυσικά ιδέες εδώ, και εικόνες, και ένας τολμηρός εσωτερικός τρόπος με τον οποίο το πρώτο μέρος του φιλμ οδηγεί νοηματικά στο δεύτερο, παρέα με μια σχεδόν σοκαριστική απόδραση από τα αφηγηματικά πλαίσια. Όμως το όλο δοκίμιο είναι στηριγμένο πάνω σε μια τρομακτικά παλιομοδίτικη ιδέα περί αθωότητας και συμβόλων γύρω από αυτήν, με την 14χρονη Σεβίμ να μην είναι τελικά παρά ο στόχος (είτε το παραδέχεται, είτε όχι) του καθηγητή.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr