Στο κοντινό μέλλον η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει εξεγερθεί ενάντια στον άνθρωπο κι έχει πυροδοτήσει μια πυρηνική βόμβα στο Λος Άντζελες. Ως αντίποινα, η Δύση απαγορεύει την Τ.Ν., και προσπαθεί να εντοπίσει και να εξολοθρεύσει τον Δημιουργό της.
Περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας που μπορεί να μη βασίζεται σε προϋπάρχουσα πνευματική ιδιοκτησία (εξού κι η διαφήμισή της ως πρωτότυπης), αλλά ο συνδυασμός πολυάριθμων στοιχείων από την παράδοση του είδους της επιστημονικής φαντασίας κι ειδικά της κατηγορίας με θέμα την τεχνητή νοημοσύνη (από τον Ρίντλεϊ Σκοτ και τον Στίβεν Σπίλμπεργκ μέχρι τον Νιλ Μπλόκαμπ κ.α.), υπονομεύουν την όποια πρωτοτυπία της, καθιστώντας την προφανή και προβλέψιμη.
Το σενάριο συνθέτει μια παρωχημένη για το σημερινό κοινό αλληγορία με τον πόλεμο του Βιετνάμ για να επικρίνει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, ενώ το επιμύθιο που αθωώνει την τεχνολογία μπορεί να μη δουλεύεται επαρκώς από το σενάριο, αλλά παραμένει από τα ελάχιστα ενδιαφέροντα στοιχεία της ταινίας, μαζί με την ιδιότυπη και για μένα πολύ συναρπαστική εικονογραφία του σκηνοθέτη, ο οποίος διακρίνεται για την αληθοφάνεια και την επιβλητικότητα του αφηγηματικού του περιβάλλοντος [θυμηθείτε επίσης τα «Monsters» (2010), «Godzilla» (2014) και «Rogue One» (2016)].
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr