Ο Άντι Μουσκιέτι ανέλαβε μια δύσκολη αποστολή, καθρεπτίζοντας με ασυνήθιστα έμμεσο τρόπο την ανθρώπινη πλευρά του Flash στη Μεγάλη Οθόνη. Ο Έζρα Μίλερ είναι κατάλληλος αντικούλ πρωταγωνιστής, με μια απενοχοποιημένη αντιμάτσο απόδοση.
Χωρίς να ανήκει αμιγώς σε ταινία origins, το έργο παραδόξως έφτασε στη ρίζα της ψυχοσύνθεσης του Flash. Θα ψυχαγωγήσει, θα διασκεδάσει, θα εντυπωσιάσει & θα συνδέσει αλλιώτικα μοτίβα αισθητικής. Υπάρχουν ορατά μειονεκτήματα, αλλά όχι αγκάθια.
Η ταινία εκμεταλλεύεται και αξιοποιεί στο έπακρον το προσκεκλημένο μοτίβο της κινηματογραφικής σταδιοδρομίας του έμπειρου ηθοποιού Μάικλ Κίτον & της κληροδοτημένης αύρας του Τιμ Μπάρτον.
Υπόθεση
Ο Μπάρι Άλεν/Flash, μετά από μια συναισθηματική παρόρμηση, κατανοεί, ότι μπορεί να επιστρέψει πίσω στο χρόνο. Εκμεταλλευόμενος τις υπερδυνάμεις με την ασύλληπτη ταχύτητά του, αποφασίζει συνειδητά να αποσοβήσει ένα τραγικό γεγονός, που επηρέασε δραματικά όλη του την οικογένεια. Τη δολοφονία της μητέρας του, Νόρα, μαζί με την επακόλουθη ανυπόστατη κατηγορία και ταπεινωτική καταδίκη του πατέρα του, Χένρι, για το ίδιο συμβάν. Ο Μπάρι θέλει να δώσει πίσω στην οικογένειά του αρμονία και αξιοπρέπεια.
Καθώς και να γλυτώσει τη δική του τραυματική απώλεια, για την πολυαγαπημένη μητέρα του. Η συζήτηση με τον Μπρους Γουέϊν/Batman υποδεικνύει στον Μπάρι ωστόσο μια αντίθετη άποψη. Μολονότι και οι δύο υπερήρωες έχουν κοινά τραγικά βιώματα, ο Μπρους πιστεύει, πως τα τραύματά τους συνιστούν ένα αναπόσπαστο σημείο διαμόρφωσης, για το ποιοι έγιναν. Συν το ότι τα ταξίδια στο χρόνο μπορεί να έχουν συνέπειες...
Ο Μπάρι θα ακολουθήσει τον δικό του δρόμο πάραυτα. Θα ξεγλιστρήσει από τη γοητευτική δημοσιογράφο και υποψήφιο φλερτ του, Άιρις Γουέστ, καταλήγοντας σε ένα απρόβλεπτο ταξίδι του χρόνου. Ο Flash θα επιστρέψει λοιπόν στη μοιραία ημέρα της ληστείας στο σούπερ μάρκετ, επηρεάζοντας μια λεπτομέρεια, ώστε να διασωθεί τελικά η μητέρα του. Θα διορθώσει τη στιγμή. Όμως ένας μυστηριώδης χρονοταξιδιώτης θα τον εμποδίσει να επιστρέψει ξανά στο παρόν.
Έτσι ο Flash θα βρεθεί σε ένα παράλληλο σύμπαν με πολλές αλλαγές σε πρόσωπα και γεγονότα. Εκεί οι γονείς του ζουν και ο ίδιος θα τους συναντήσει, προσπαθώντας να μην αποκαλύψει όμως, από που προέρχεται. Όταν θα αντικρίσει την εναλλακτική νεαρή μορφή του εαυτού του, τότε όλα θα περιπλεχτούν, δημιουργώντας την ανάγκη για απαραίτητη διόρθωση πολλών πραγμάτων. Θα πρέπει να αποκτήσει ο νέος Μπάρι παρομοίως τις ιδιαίτερες δυνάμεις του Flash.
Κατά ειρωνικό τρόπο, οι δυνάμεις του ενός Μπάρι θα χαθούν και θα τις αποκτήσει ο άλλος. Το χειρότερο πρόβλημα όμως είναι ότι ο κρυπτόνιος στρατηγός Ζοντ σκοπεύει να καταστρέψει την ανθρώπινη ζωή σε αυτό το σύμπαν. Μπορούν άραγε δύο Flash, μαζί με έναν εναλλακτικό Batman και μία άγνωστη μορφή από τον πλανήτη Κρύπτον να αποτρέψουν αυτό τον όλεθρο;
Ανάλυση
Γενικώς…
Πρόκειται για ακόμη μια υλοποιημένη καλλιτεχνική μεταφορά από τα Comics της DC στη Μεγάλη Οθόνη. Το έργο είναι βασισμένο στον ανάλογο υπερήρωα Flash. Με κυριότερη επιρροή έμπνευσης σεναρίου κάποια απομονωμένα, απειροελάχιστα στοιχεία από τη σχετική, προερχόμενη ιστορία του βιβλίου-κόμικ “Flashpoint” (2011). Μα αυστηρά μόνο αυτό! Διότι η ταινία “The Flash” (2023) κινείται σε τελείως διαφορετικούς, δικούς της σεναριακούς ρυθμούς. Καθόλου τυχαία λοιπόν, το έργο υπάγεται κινηματογραφικά ως το 13ο στη γνωστή σειρά DC Extended Universe (σε παραγωγή DC Studios & διανομή Warner Bros). Για αυτό το λόγο, είχε σημασία η εισαγωγική παρουσία Batman του Μπεν Άφλεκ (ο ηθοποιός υπήρξε θεμελιωτικός συνδημιουργός της DCEU).
Εδώ λοιπόν έχουμε τον πρωταρχικό Flash, Μπάρι Άλεν. Και όχι τον ισάξιας φήμης, Γουόλι Γουέστ (3ος Flash). Αλλά στην ταινία η παρουσία της Άιρις Γουέστ, δημοσιογράφου/φλερτ του Μπάρι, ρίχνει το σχετικό υπονοούμενο (ο Γουόλι σύμφωνα με τα Comics ήταν ανιψιός της). Στην ταινία οι δύο Flash αφορούν τη διμορφική συνύπαρξη του Μπάρι Άλεν, μα με εναλλακτική εκδοχή εμπειριών και ηλικίας (ώριμος/νέος). Κάτι που έχει περισσότερο ουσιαστικό ρόλο να συζητήσουμε ωστόσο στο “The Flash” (2023), είναι εάν αυτό το ταξίδι του ώριμου Μπάρι Άλεν πίσω στο χρόνο αποτελεί *διδακτική εναλλακτική πραγματικότητα ή βιωματικό παράλληλο σύμπαν (ανάπτυξη στα πλεονεκτήματα ταινίας)...
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Σε τούτη την ταινία το κεντρικό, ορθό σύμπαν είναι του ώριμου Μπάρι Άλεν. Οι αναμνήσεις και τα βιώματα αυτού του Μπάρι θα μεταφερθούν μέσω της παρουσίας του ιδίου σε άλλο χρονοδιάγραμμα και θα περιπλεχτούν εκεί, όταν διαπιστωθούν καθοριστικές αλλαγές σε χαρακτήρες και γεγονότα. Η προσωποποίηση σε αυτές τις αλλαγές έρχεται επιδραστικά με σηματοδότηση σε συγγενικά πρόσωπα του Μπάρι, αλλά και στη σύνθεση των υπερηρώων, ορίζοντας έτσι μια ισότιμη σχέση ενσυναίσθησης και επαναπροσέγγισης δεδομένων ανάμεσα σε πρωταγωνιστή και θεατές. Το ταξίδι ήρωα και θεατών είναι πρωτόγνωρο! Με την οικογενειακή αρμονία (προστατευμένοι πλέον γονείς, Νόρα και Χένρι), με μια συνυπάρχουσα νεαρή εκδοχή του εαυτού του (νεότερος Μπάρι), με την εναλλακτική μορφή ενός τυπικά αποσυρόμενου, μα πάντοτε μαχητικού Batman και με την αλλιώτικη Supergirl Κάρα, ως ξαδέρφη του Superman.
Συνεπώς, οι εκτάκτως διασωθείσες, μα και οι καινούργιες συναναστροφές του υπερήρωα Flash βάζουν το θεατή σε σκηνοθετική και σεναριακή μύηση. Και αυτό πραγματοποιείται σταδιακά. Το έργο δίνει σημαντικό χώρο και ρόλο σε τούτες τις συναναστροφές. Από τη μια πλευρά ξεχωρίζει το συναισθηματικό κομμάτι εκτίμησης της μητέρας, με την ανάγκη του Μπάρι για μια αναπληρωμένη γονεϊκή αγκαλιά. Ενώ από την άλλη, στις συναναστροφές του Flash με τους εν λόγω υπερήρωες δίνεται χώρος στη δυναμική προσωπικότητα του καθενός, μολονότι δεν είναι οι κυρίαρχοι πρωταγωνιστές (θυμηθείτε την αντικρουόμενη, ωραία διαμοιρασμένη αισθητική, με τη σκοτεινή έπαυλη Γουέϊν και τον ήλιο που χρειαζόταν η Supergirl).
Η δε πρόσμιξη προσωπικοτήτων με τον εναλλακτικό Batman υπήρξε καθοριστική. Μέσα από σκηνοθεσία, σενάριο, μοντάζ και διεύθυνση φωτογραφίας, συνδυάστηκε ιδανικά η τραγικότητα και μοναχικότητα του σκοτεινού μασκοφόρου, με το ομοιοπαθές γονεϊκό τραύμα του Flash, καθώς και με την αντιφατική, χιουμοριστική διάθεση εκείνου. Επιπροσθέτως, μέσα στην έπαυλη του Μπρους Γουέϊν και τη σπηλιά του Batman ο Flash θα ωριμάσει ψυχολογικά, καθώς θα συγκρουστεί με την εναλλακτική μορφή του νεότερου εαυτού του. Το μοντάζ εκεί θα δώσει μια πολύ έξυπνη συσχέτιση μεταξύ σπηλιάς και έπαυλης. Ο Flash τότε απευθύνεται εγκεφαλικά στην ιδιότητα ντετέκτιβ του Batman. Στην ουσία, σημαντικό πατρικό πρότυπο υπερήρωα για τον Flash, είναι αυτός ο Batman. Για αυτό το λόγο και αποτελεί αργότερα καταπληκτική στιγμή για την ιστορία των Comics στο Σινεμά η διασταύρωση των σημάτων Νυχτερίδας και Κεραυνού!
Η κινηματογραφική αφήγηση, με οργανωμένο τρόπο σκέψης, συστήνει στο κοινό το χαραγμένο ύφος και σκεπτικό του Μπάρι Άλεν/Flash, είτε εκείνος χάνει, είτε επανακτά τις υπερδυνάμεις του. Για την ακρίβεια, αυτό το ειρωνικό παιχνίδι της μετάθεσης των υπερδυνάμεων από τους δύο Μπάρι, μέχρι και το σημείο της συμμαχικής ισάξιας δυναμικής τους (δύο Flash με ίδιες υπερδυνάμεις) αποτελεί την κορωνίδα της εξελικτικής χρονολόγησης στο αλλιώτικο σύμπαν, προσφέροντας παράλληλα σασπένς στο θεατή. Τίποτα δεν θα ήταν ίδιο χωρίς αυτό. Καθορίζει τα πάντα. Αν και η ταινία ξεκινά σαν μια παράξενη, εξαιρετικά σπάνια εκδοχή υπερηρώων, το σενάριό της επιτυγχάνει εν καιρώ την επικοινωνιακή ατμόσφαιρα των βασικών ψυχολογικών προβληματισμών του κεντρικού ήρωα Flash, αποφεύγοντας την πολυπλοκότητα στο ταξίδι του. Αυτή η διαφορετική διάσταση χρονοδιαγράμματος δεν θα ζαλίσει ποτέ τον θεατή.
Ο εναλλακτικός Batman θα δώσει χρονολογική επεξήγηση, χρησιμοποιώντας σαν απλουστευμένο σχήμα τα μακαρόνια (!) στο τραπέζι! Και μάλιστα, δίχως να γίνει με επιτηδευμένο τρόπο κάτι τέτοιο. Ω, ναι! Η ταινία εμφανίζει υγιή ανεξαρτησία συγκριτικά με τα Comics και αυτό το στοιχείο άξιζε το ρίσκο από τους σεναριογράφους. Το μοτίβο των γεγονότων μοιάζει να διαμορφώνει μια συνολική διαδρομή και την αντιστροφή της. Ακόμη και φαινομενικά ασήμαντα γεγονότα βάζουν τα έντονα σημάδια τους σε τούτη τη διαδρομή (η κονσέρβα τοματοπολτού στο σούπερ μάρκετ, το ανώριμο αστείο του Flash με την κλοπή σάντουϊτς-χοτντόγκ, ένας πατέρας με το γιο του μέσα στο πλήθος σε μια παλιότερη καταστροφή κ.τ.λ.). Κατά την άποψή μου, η μεγάλη επιτυχία του έργου έρχεται τελικά από τη σκηνοθεσία, το μοντάζ, τη διεύθυνση φωτογραφίας και κάποιες ερμηνείες (δείτε παρακάτω σχετική κατηγορία). Διότι αυτοί οι συνεργαζόμενοι τέσσερις παράγοντες κατανόησαν τον κινηματογραφικό στόχο του σεναρίου και του έδωσαν ζωντάνια.
Συμπερασματικά
Ο σκηνοθέτης Άντι Μουσκιέτι ανέλαβε μια δύσκολη αποστολή, καθρεπτίζοντας με ασυνήθιστα έμμεσο τρόπο την ανθρώπινη πλευρά του Flash στη Μεγάλη Οθόνη. Χωρίς να ανήκει αμιγώς σε ταινία origins, το έργο παραδόξως έφτασε στη ρίζα της ψυχοσύνθεσης του Flash! Τον έκανε να πάρει τα ηνία, ακόμη και όταν δεν διέθετε υπερδυνάμεις ή μόλις ο εναλλακτικός εαυτός του ήταν άπειρος, για να τις ελέγξει. Το χιούμορ, ο συναισθηματισμός και η τάχιστη στρατηγική χρήσης υπερδυνάμεων, ενώθηκαν. Η αύρα του Flash κατάφερε να συνυπάρξει με αξιοπρέπεια δίπλα στον πατροπαράδοτο Batman της Μεγάλης Οθόνης! Δεν αλλοιώθηκε η ροή του έργου με τη ματιά “speed force” του Flash, ακόμη και μόλις παρέλασαν από άλλα σύμπαντα οι εντεταγμένες με ειδική τεχνολογία, κλασικές ενσαρκώσεις των Superman (Κρίστοφερ Ριβ) και Supergirl (Χέλεν Σλέιτερ) στον Κινηματογράφο!
Δεν νομίζω, ότι μπορεί να ανταποκριθεί εύκολα σε τέτοιες ριψοκίνδυνες καλλιτεχνικές προσδοκίες-συνθήκες, εν αναμονή των απαιτητικών λάτρεων Comics, ο οποιοσδήποτε σκηνοθέτης. Το έργο του Μουσκιέτι κατορθώνει να ψυχαγωγήσει, να διασκεδάσει, να εντυπωσιάσει, να συνδέσει αλλιώτικα μοτίβα αισθητικής. Ενώ πράγματι, σε μικρότερο βαθμό επιτυγχάνει να προβληματίσει ή να συγκινήσει τους θεατές. Παρά κάποια ορατά μειονεκτήματα (ακολουθεί αναφορά σε κάτωθι ενότητα), αξίζει να ανακαλύψετε την ταινία στη Μεγάλη Οθόνη!
Σκεπτικό…
Λόγοι Αναβάθμισης
Κατάλληλος Αντικούλ Πρωταγωνιστής
Ο Έζρα Μίλερ ενσάρκωσε με γνήσιο, δικό του ύφος, δύο ταυτοχρόνως αποκλίνουσες και ομοιάζουσες προσωπικότητες (Μπάρι & Flash/εναλλακτικός Μπάρι & Flash). Εκεί που θα καταλάβει για τα καλά το κοινό την εγκυρότητα των αντιφατικών ερμηνειών, είναι μόλις τσακωθούν οι δύο Μπάρι στη σπηλιά του Batman! Γενικώς, ταιριάζει το μελετημένο “weirdo” ύφος του στον κεντρικό χαρακτήρα και εκτιμώ, ότι αυτό το ειδικό στυλ δεν μπορεί να το αντιγράψει κάποιος. Συμβαδίζει και καλλιτεχνικά με την εποχή μας, ως μία απενοχοποιημένη αντιμάτσο περσόνα. Προβληματίζομαι ωστόσο για τις σοβαρές κατηγορίες, που ο ηθοποιός αντιμετώπισε κατά το παρελθόν στην προσωπική του ζωή...Άραγε να αποτελούν παρεξηγήσεις; Να είναι αληθινές; Πάντως, ήταν πραγματικά απογοητευτικές σαν άκουσμα...
Το Προσκεκλημένο Μοτίβο
Η ταινία εκμεταλλεύεται και αξιοποιεί στο έπακρον την κινηματογραφική σταδιοδρομία του έμπειρου ηθοποιού Μάικλ Κίτον (“Batman” & “Batman Returns”). Μαζί με τη μεγάλη συνέχεια μιας ανανεωμένης υποκριτικής, που ξεκίνησε να αναβαθμίζεται σε άλλα επίπεδα 7ης Τέχνης από το 2014, με την ταινία “Birdman ή (H απρόσμενη αρετή της αφέλειας).” Ο Μάικλ Κίτον ξαναγεννήθηκε κινηματογραφικά τότε και κέρδισε νέους θαυμαστές της δουλειάς του, οι οποίοι δεν ήταν απλώς λάτρεις των Comics. Έτσι και εδώ, το δυαδικής αρεσκείας κοινό του θα δει την ταινία, για να επεξεργαστεί, το πώς ανταποκρίθηκε στη νέα αυτή πρόκληση ο Κίτον.
Και φυσικά, η ποιοτική τωρινή ερμηνεία του, εντάσσοντας την εμπειρία όλων των προαναφερθεισών συνθηκών υποκριτικής, βελτιώνει αισθητά το έργο! Θυμίζει κάτι από εκείνον τον παλιότερο Batman, μα είναι ακόμη πιο απόμακρος. Ωστόσο, όταν εμπιστεύεται τον Flash, τότε τον βοηθά. Ο Κίτον δίνει πολλά θετικά στοιχεία με την ωριμότητά του. Δηλαδή με άλλα λόγια, δεν νομίζω να είχε ποτέ την ίδια επιτυχία το κομμάτι της κύριας ένταξης του εναλλακτικού Batman μέσα στο “The Flash”, εάν απουσίαζε ο Μάικλ Κίτον.
Μαζί με εκείνον έχουμε την εξίσου καθοριστική μεταφερόμενη κινηματογραφική αύρα του Τιμ Μπάρτον (υπενθυμίζω, ακολουθία σε συγκεκριμένα στοιχεία: κοστούμι Batman, Batmobile, Batcave, κεντρική ιδέα Batplane και ένα σουβενίρ από τον Τζόκερ). Σαφέστατα, Σινεφίλ και φαν των Comics θα ήθελαν να ξαναδούν κάπως να αναζωογονείται η όλη αυτή ατμόσφαιρα. Άρα, το “The Flash” (2023) εκμεταλλεύτηκε αυτό το προσκεκλημένο μοτίβο και το ενέταξε με ωριμότητα, ως απαραίτητο συστατικό επιτυχίας.
Πιο Αναλυτικά…
Πλεονεκτήματα Ταινίας
-
Η ανάδειξη ενός αμφιθεατρικού σχήματος, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται ο Flash κατά την εκκίνηση των ταξιδιών του για το εκάστοτε εναλλακτικό χρονοδιάγραμμα, είναι πραγματικά λειτουργική και έξυπνη. Προσδίδει εμμέσως (εννοείται συνοδευτικά στο βαθμό της μυθοπλασίας) ένα ψήγμα Φιλοσοφίας από τον τρόπο σκέψης του Δυτικού Πολιτισμού σε θέματα αναζήτησης Επιστημονικών γνώσεων ή Δικαιοσύνης. Αυτό το αμφιθεατρικό σχήμα προοικονομεί την εκλογικευμένη, ακαδημαϊκής μίμησης, διατύπωση της Τάξης των Πραγμάτων. Διότι είναι η απάντηση, που ακόμη δεν βλέπει καθαρά ο κεντρικός ήρωας.
Μέσα από αυτή την εκλογικευμένη Τάξη ο συναισθηματικά τραυματισμένος Μπάρι Άλεν οφείλει να κατανοήσει την έννοια της συμφιλίωσης απέναντι στα γεγονότα! Με επιλογή και αποδοχή τελικά σε ένα μόνο σύμπαν. Το δικό του. Άρα, μάλλον πρόκειται περισσότερο για *διδακτική εναλλακτική πραγματικότητα παρά για βιωματικό παράλληλο σύμπαν. Στον αντίποδα, αυτά τα περίπου 5 συνολικά σύμπαντα, που διέκρινε στην πορεία ο Flash με την ειδική ματιά του, θυμίζουν τη θεωρία Πολυσύμπαντος/Παράλληλων Συμπάντων. Σύμφωνα με το έργο, δεν έπρεπε να επηρεαστούν. Διότι η αυξανόμενη ανάμιξή τους θα τα κατέστρεφε. Η επιστροφή του Flash στην συμπαντική του κανονικότητα, μα με ορισμένες διαφοροποιήσεις εκεί, αποτελεί τελικά αίνιγμα...Δίχως να αφορά σφάλμα κάτι τέτοιο. Έχει μυστήριο... -
Το χιούμορ εναρμονίστηκε σε σχέση με την απώλεια ή επανάκτηση δυνάμεων του Flash! Με αποτέλεσμα να γίνεται αντιληπτό στο θεατή, χωρίς να χρειάζονται καν λόγια. Μα εστιάζοντας σε πράξεις. Και αυτό δείχνει, πόσο πέτυχε το έργο τον στόχο του. Η σκηνοθεσία παρουσιάζει τον Μπάρι να μοιάζει με τον απλό καθημερινό άνθρωπο, προσπαθώντας να τρέξει σαν καρικατούρα, ενόσω δεν διαθέτει πια υπερδυνάμεις μέσα στο αστυνομικό τμήμα.
-
Η αναφορά μεταστροφής κουλτούρας στην εναλλακτική διάσταση του νέου Μπάρι Άλεν, καταδεικνύει μια αγάπη για το Σινεμά. Από το πόσο σημαντικό είναι για ένα ολόκληρο σύμπαν να αλλάζουν ακόμη και οι συνθήκες-συντελεστές στις ταινίες (“Επιστροφή στο Μέλλον”). Άρα, μόνο θετικό πρόσημο μπορεί να έχει μια τέτοια αναφορά στο “The Flash.”
-
Η συνολική μουσική ένταξη και διαμοίραση μεταξύ Flash/Batman αποδεικνύεται επιτυχής. Στην τελική μάχη, μόλις η δράση ξαναπερνά στον Batman με το ανάλογο Batplane, ακούμε τότε γνώριμα θέματα συνθέσεων του Ντάνι Έλφμαν.
Μειονεκτήματα Ταινίας
-
Εν αντιθέσει με την ωραία αξιοποίηση της κινηματογραφικής σταδιοδρομίας του Μάικλ Κίτον, αλλά και της έγκυρης παρουσίας του Μπεν Άφλεκ, υπήρξε εσφαλμένη χρήση σε άλλες επιλογές. Το σκεπτικό του μάρκετινγκ δεν πρέπει να μπαίνει ποτέ μέσα στον παλμό των ταινιών. Ακριβώς επειδή πρόκειται για μεταφορά από Comics στο Σινεμά, εξακολουθούμε να μιλάμε πάντοτε για Τέχνη. Δεν μπορεί επομένως μόνο η κινηματογραφική αναγνωρισιμότητα (Τζορτζ Κλούνεϊ) να αντικαθιστά τα συνδετικά στοιχεία του σεναρίου.
Πόσο δε μάλλον, όταν αυτή παλιότερα τα έχει θαλασσώσει σε σχετικό εγχείρημα του είδους (Batman & Robin). Εδώ καλά καλά δεν χωρούσε μόνος του σε ταινία Batman, θα κατάφερνε να παρεισδύσει με ξεκούραστη μόστρα, κλέβοντας τον κόπο των άλλων δύο;! ΌΧΙ! Αν και συντομευμένη, ήταν μια απίστευτη χοντράδα, με έλλειψη σεβασμού απέναντι στο παρελθόν και το παρόν των Μάικλ Κίτον και Μπεν Άφλεκ. Αδικαιολόγητο λάθος! -
Σε ένα από τα πιο κρίσιμα σημεία δράσης, κατά το άγγιγμα στα πέλματα των δύο Flash σαν κοινό σημείο εκκίνησης με αντίστροφη πορεία, όπου διαφαίνονται οι δύο διαφορετικού χρώματος αστραπές τους, έγινε ένα λάθος. Η επιλογή της μουσικής. Ακούστηκε τότε ένα αδιάφορο κομμάτι δίχως ρυθμό. Με μια ξεκάρφωτη ηλεκτρική κιθάρα στο πουθενά. Χάλασε όλες τις τότε στιγμές δράσης με τις συνεργαζόμενες αστραπές (μπλε και κίτρινη) των δύο υπερηρώων!
Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά, γιατί εκεί ακριβώς να μην υπάρχει ένα ποιοτικό τραγούδι σαν το “Falling off the edge of the world” των Black Sabbath στο τρίτο μέρος του. Με κιθάρα και μπάσο να τρέχουν και να συγχρονίζονται, έχοντας παράλληλα εκρηκτική, ρυθμική διάσταση. Και θα ήταν και νοηματικά εύστοχο, γιατί χανόταν τότε αυτό το σύμπαν των δύο Flash. -
Μπορούσε το χιούμορ να έχει μειωθεί αισθητά σε μερικά σημεία της ταινίας. Kαι να εστιάσει το έργο σε ακόμη περισσότερα συναισθήματα του Flash.
Γιάννης Κρουσίνσκυ
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα eretikos.gr