Ένα από τα πολυσυζητημένα στοιχεία της προπέρσινης περιπέτειας φαντασίας της Marvel «Spider-Man: No Way Home» είναι ότι και οι τρεις ηθοποιοί που έχουν υποδυθεί τον υπερήρωα του τίτλου από το 2002 ως τις μέρες μας, εμφανίζονται σε παράλληλα σύμπαντα. Ο Τόμπι Μαγκουάιρ, ο Άντριου Γκάρφιλντ και ο Τομ Χόλαντ βρίσκονται στην «συσκευασία» μιας ταινίας, μια ιδέα που μπορεί να προκάλεσε σύγχυση σε όσους δεν είναι και τόσο μυημένοι στον κόσμο του Spider -Man αλλά ποιος νοιάζεται γι’ αυτούς; Οι ταινίες της Marvel ενδιαφέρονται κυρίως για το κοινό τους και αυτό, πράγματι αγκάλιασε την ταινία.
Κάτι παρόμοιο βλέπουμε και στην περίπτωση του «The Flash» από την ανταγωνίστρια εταιρεία DC Comics που προφανώς αντιγράφει την Marvel εξιστορώντας τις περιπέτειες του The Flash (Έζρα Μίλερ) στην πρώτη αυτόνομη ταινία του υπερήρωα την οποία σκηνοθέτησε ο Αντι Μουσκιέτι. Βασικό ρόλο εδώ ας πούμε, έχει ο Άνθρωπος Νυχτερίδα, κανείς άλλος από τον Batman (εμφανίζεται και ο Superman αλλά και η Wonder Woman) τον οποίο βλέπουμε κυρίως μέσα από την μορφή του πρώτου ηθοποιού που τον υποδύθηκε στο σινεμά, του Μάικλ Κίτον αλλά και μέσα από εκείνη του Μπεν Αφλεκ (σε έναν πέρασμα όπου ο Μπρους Γουέιν/ Batman φιλοσοφεί για τα μυστήρια της ζωής).
Η μεταφορά στον χρόνο του The Flash (που στην πραγματικότητα είναι ένας αδέξιος νεαρός ονόματι Μπάρι Αλεν) προκειμένου να αποτρέψει μια οικογενειακή τραγωδία του, θα μας φέρει μπροστά στο πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας που είναι η συνάντησή του με τον ίδιο τον εαυτό του προτού αποκτήσει τις υπερδυνάμεις που απέκτησε. Με την βοήθεια των οπτικοακουστικών εφέ που κάνουν για μια ακόμη φορά το θαύμα τους (η σκηνή με τα βρέφη που πέφτουν από έναν ουρανοξύστη και θα πρέπει να σώσει ο The Flash είναι πραγματικά εντυπωσιακή), ο Μίλερ φτιάχνει έναν αξιοπρόσεκτο «εις διπλούν» χαρακτήρα που κινεί το ενδιαφέρον μέσα στο κατά τα άλλα θορυβώδες σύμπαν της ταινίας.
Από πλευράς πλοκής τα πράγματα, εδώ, δεν είναι και τόσο μπερδεμένα παρότι η διάρκεια (που φτάνει τις 2 ½ ώρες) μπορεί να γίνει εξαντλητική. Επίσης, το χιούμορ είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται έξυπνα για να σπάσει τον πάγο • οι αναφορές ας πούμε σε ηθοποιούς όπως ο Μάικλ Τζέι Φοξ ,ο Κέβιν Μπέικον και ο Ερικ Στολτς και ταινίες όπως η «Επιστροφή στο μέλλον» και το «Footloose» είναι κάτι παραπάνω από χαριτωμένες. Χωρίς να είμαι φαν των ταινιών με υπερήρωες, ομολογώ ότι σε αυτή την ταινία βρήκα κάτι ξεχωριστό.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr