ΣΥΝΟΨΗ: Μία αδημοσίευτη συζήτηση ανάμεσα στο Θόδωρο Αγγελόπουλο και το Νίκο Παναγιωτόπουλο, ένα πολύτιμο ηχητικό ντοκουμέντο και για την έως τότε στάση και πορεία των δύο δημιουργών, για το σχεδιασμό του μελλοντικού τους έργου, για την οντότητα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, αλλά και του κινηματογράφου γενικότερα. Χαμένη η συζήτηση βρέθηκε τυχαία πριν 2 χρόνια και ήταν αφορμή για ένα συναρπαστικό ταξίδι στο έργο των δύο δημιουργών, στο τοπίο του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και της Ιστορίας μας.
Το έρημο καμένο τοπίο στον κήπου του σπιτιού του Θόδωρου Αγγελόπουλου στο Μάτι, εκεί που ειπώθηκαν όλα πριν από 37 χρόνια, μπάζει τον θεατή στο κλίμα ενός τέλους εποχής και κάνει ακόμη πιο έντονη την καλλιτεχνική απουσία αυτών των σημαντικών για τον ελληνικό κινηματογράφο προσωπικοτήτων. Το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου τονίζεται ακόμη περισσότερο από το φορητό μαγνητοφωνάκι των 80s που «έκανε όλη τη δουλειά». Και τότε έρχονται οι φωνές των δύο δημιουργών, ολοζώντανες και δυναμικές να δώσουν το έναυσμα για μια μοναδικής σημασίας αφήγηση που κάνει το σημερινό θεατή-ακροατή να επανεκτιμήσει τους τόσο διαφορετικούς κινηματογραφικούς τους κόσμους.
Η Ελλάδα του Αγγελόπουλου και η Αθήνα του Παναγιωτόπουλου δεν είναι πια αυτές που ήταν, οι μαρτυρίες τους όμως μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στις εικόνες τους για τις επόμενες γενιές. Στην αφήγηση παρεμβάλλονται σχόλια και μαρτυρίες πολλών καλλιτεχνών και θεωρητικών του κινηματογράφου αλλά και καίρια αποσπάσματα από το έργο τους που δίνουν τον τόνο μιας μελαγχολικής επιστροφής σε ενδοξότερους και πιο αγωνιστικούς καιρούς.
Ενδιαφέρον το εγχείρημα και πολύτιμο το αρχειακό υλικό που παρουσιάζεται. Παρά το γεγονός ότι δεν ξεφεύγει από κάποιες τηλεοπτικές νόρμες του είδους, το ντοκουμέντο αυτό δεν παύει να είναι ένα τέλειο companion piece για μια πιθανή μελλοντική ρετροσπεκτίβα του έργου τους.
Το ιστορικό πλαίσιο
Στα μέσα της δεκαετίας το ’80 οι εκδόσεις Αιγόκερως σχεδίαζαν ένα περιοδικό για τον κινηματογράφο και το θέατρο (το οποίο τελικά δεν ευδόκησε),όπου σαν βασικό θέμα θα ήταν μια συζήτηση, με μορφή αμοιβαίας συνέντευξης, ανάμεσα σε δύο προσωπικότητες του αντίστοιχου χώρου. Για το πρώτο τεύχος επιλέχθηκαν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, αδιαμφισβήτητα οι κορυφαίες προσωπικότητες του τότε κινηματογράφου μας, από τους βασικούς πρωτεργάτες και στυλοβάτες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Έτσι ένα καλοκαιρινό βράδυ ο Αντώνης Κόκκινος και ο Γιάννης Σολδάτος κάθισαν με τους δυο τους στο σπίτι του Αγγελόπουλου στο Μάτι και μαγνητοφώνησαν μια τρίωρη συζήτηση των δύο, μέσα στα πλαίσια που τους τέθηκαν, για να ενταχθεί αυτή στο περιοδικό. Ξετυλίχθηκε εκεί η κοινή και από κάποιο σημείο και μετά εντελώς αντιθετική τους πορεία, που ξεκίνησε από τα χρόνια του Παρισιού και συνεχίστηκε με εκείνη την θεαματικά ναυαγισμένη ιστορία να στήσει ο Αγγελόπουλος την πρώτη του ταινία, αυτή για τους Φόρμιγξ, με βοηθό τον Παναγιωτόπουλο, για να καταλήξει ο καθένας στο δικό του, ιστορικό πια έργο. Η ξεχασμένη για τριάντα πέντε χρόνια συζήτηση βρέθηκε, τόσο οι κασέτες, όσο και το απομαγνητοφωνημένο κείμενο, τώρα που οι δύο κορυφαίοι δημιουργοί μας έχουν φύγει από τη ζωή. Αυτή η συζήτηση είναι ένα πολύτιμο ντοκουμέντο και για την έως τότε στάση και πορεία των δύο δημιουργών, για το σχεδιασμό του μελλοντικού τους έργου, για την οντότητα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, αλλά και του κινηματογράφου γενικότερα. Ο λόγος των δύο δημιουργών αποτελεί και τον βασικό πυρήνα γύρω από τον οποίο θα στραφεί η ταινία.
Τάσος Ντερτιλής
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα grandmagazine.gr