To χυμώδες θέατρο του Νιλ Σάιμον με το εκρηκτικό μείγμα των έξυπνων διαλόγων και του σπιρτόζικου χιούμορ, με τη σατιρική υπέρβαση του οικείου και του καθημερινού, με την καθαρτήρια δύναμη της περιγραφής καταστάσεων και με την εκφραστικότητα στη διαγραφή των χαρακτήρων, είναι γνωστό στον έλληνα θεατή, τόσο από τις κινηματογραφικές μεταφορές έργων του όσο και από τα σκηνικά τους ανεβάσματα. Και τούτη η ιδιόρρυθμη αστυνομική κωμωδία, που βασίζεται σ΄ ένα δικό του έργο, αποδιαρθρώνει τα πρότυπα και τους μύθους της παραδοσιακής αστυνομικής λογοτεχνίας μ’ έναν πραγματικά διασκεδαστικό τρόπο.
Ο ευρηματικός και ευφάνταστος συγγραφέας συγκεντρώνει στον πύργο ενός εκκεντρικού εκατομμυριούχου τους πιο διάσημους ντετέκτιβ του κόσμου, στέλνοντάς τους μία πρόσκληση για… ένα «γεύμα μετά φόνου». Πρόκειται για τον αμερικανό Σαμ Ντάιαμοντ (αναφορά στον Σαμ Σπέιντ), τον βέλγο Μιλό Περιέ (αναφορά στον Ηρακλή Πουαρό), την αγγλίδα Τζέσικα Μαρμπλς (αναφορά στη μις Μαρπλ), τον κινέζο Σίντνεϊ Γουάνγκ (αναφορά στον Τσάρλι Τσαν) και τον γλυκομίλητο Ντικ Τσάρλεστον με τη γυναίκα του (αναφορά στον Άνθρωπο-Σκιά και τη Νόρα), που προσπαθούν να διαλευκάνουν τον φόνο του οικοδεσπότη τους, ο οποίος διαπράττεται τα μεσάνυχτα.
Με την πρώτη του αυτή κινηματογραφική ταινία, και έχοντας δοκιμαστεί επιτυχώς στην τηλεόραση , στην οποία και επέστρεψε αμέσως μετά, ο Ρόμπερτ Μουρ, με πλήρη εποπτεία των καταστάσεων και απόλυτη συνείδηση της τέχνης του Σάιμον, μέσα από απολαυστικά γκαγκ και λογοπαίγνια, μέσα από τις συνεχείς ανατροπές της πλοκής και το διαβρωτικό παίξιμο των ηθοποιών, κατορθώνει να γελοιοποιήσει τους ντετέκτιβ, παραπλανώντας τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που οι συγγραφείς-δημιουργοί τους παραπλανούν τους αναγνώστες τους.
Δημήτρης Κολιοδήμος