Στην τελευταία περιπέτεια του αλλόκοτου ήρωα της Marvel Comics Dr. Strange (Μπένεντικτ Κάμπερμπατς), ο τελευταίος θα βρεθεί στον πυρήνα ενός πολυσυμπαντικού παραμυθιού, όχι τόσο μαγείας αλλά, όπως ακούμε μαγγανείας – ότι κι αν αυτό σημαίνει. Τα όνειρα και η πραγματικότητα θα προσπαθήσουν ματαίως να συνδυαστούν, η Σκοτεινή Βίβλος, τα ραδιενεργά μαγνητικά αποτυπώματα και οι Illuminati/ Πεφωτισμένοι ματαίως θα προσπαθήσουν να τρυπώσουν πειστικά στο σενάριο και οι μη μυημένοι σε αυτού του τύπου τις ταινίες, θα νιώσουν ότι βρίσκονται εν μέσω «ταξιδιού με παραισθησιογόνα».
Οπως έχω κατ’ επανάληψη σημειώσει αναφερόμενος στις ταινίες της Marvel, πολλά πράγματα δεν βγάζουν νόημα σε θεατές που δεν έχουν ιδιαίτερες επαφές με τον κόσμο της · έναν κόσμο του οποίου αποδέκτες είναι αποκλειστικά οι φαν του. Οι υπόλοιποι μπορούν απλώς να χαζέψουν τα …τερατώδη οπτικοακουστικά εφέ από τα οποία προσωπικά αναρωτιέμαι τι τελικά συγκράτησα; Την παραλίγο ολοκληρωτική καταστροφή του Μανχάταν από ένα τεράστιο χταπόδι ή κάτι σβόλους μπιζελιών που κάνουν βόλτες σε ένα πιάτο;
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr