Νεαρή εκδότρια που έχει κληρονομήσει την προβληματική οικογενειακή επιχείρηση, προσπαθεί να βρει τρόπους ώστε να αποφύγει την χρεωκοπία. Για να τα καταφέρει θα πρέπει να πείσει ένα δύστροπο και ηλικιωμένο συγγραφέα που ζει απομονωμένα εδώ και χρόνια, όχι απλώς να της παραδώσει το τελευταίο του χειρόγραφο αλλά και να ταξιδέψει μαζί της σε περιοδεία προώθησης, προκειμένου να ενισχύσουν τις πωλήσεις του βιβλίου.
Παρότι το μοτίβο είναι γνωστό και πολυφορεμένο, η ευεργετική παρουσία ενός αξεπέραστου – και 88χρονου παρακαλώ!- Μάικλ Κέιν φτάνει και περισσεύει προκειμένου να δει κάποιος το φιλμ.
Η νεαρή εκδότρια των φρέσκων μεθόδων μάρκετινγκ βρίσκει τον μπελά της όταν ο ασυμβίβαστος γερόλυκος πελάτης της κάνει του κεφαλιού του: πίνει συνέχεια, κατουράει δημόσια τα βιβλία του κι αντί της τυπικής απαγγελίας στις προγραμματισμένες παρουσιάσεις, προ(σ)φέρει ένα συνεχές, μονότονο κι απέραντα σαρκαστικό «μπλα, μπλα, μπλα» στους έκπληκτους ακροατές του. Η στρωτή αφήγηση της έμπειρης βρετανίδας ηθοποιού Λίνα Ρέσλερ στην πρώτη σκηνοθετική δουλειά της έχει τα απαραίτητα συστατικά της χαρμολύπης, με το κωμικό κομμάτι να ενισχύεται από την εκκεντρική συμπεριφορά του ήρωα. Όμως στις πιο προσωπικές στιγμές -και κυρίως σε αυτές που αφορούν το χτίσιμο της σχέσης των δύο πρωταγωνιστών- η ταινία πετυχαίνει να αγγίξει ευαίσθητες χορδές που βγάζουν έντονα συναισθήματα. Στο φινάλε μάλιστα ο απολογισμός της κοινής διαδρομής των δύο καταραμένων, μοναχικών ψυχών (παρότι επενδύει στη δοκιμασμένη αλλά απόλυτα συνεπή συνταγή της κομεντί χαρακτήρων) αναδεικνύει την τρυφερότητα μιας αυθεντικής και πέρα ως πέρα ειλικρινούς σχέσης που θα σας κατασυγκινήσει.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athensvoice.gr