Πόσες φορές δεν έχουμε δει στο σινεμά το σπαραγμό ενός ανέφικτου έρωτα; Πόσω δε μάλλον εκείνον ανάμεσα σε γυναίκες, θεματική που επιστρέφει συχνά στη μεγάλη οθόνη τα τελευταία χρόνια. Αρκεί να θυμηθούμε το πρόσφατο αριστουργηματικό «Πορτραίτο μιας Γυναίκας που Φλέγεται» (2019, Σελίν Σιαμά) ή λίγο παλιότερα τις υπέροχες «Κληρονόμους» (2018, Μαρσέλο Μαρτινέσι), για να εντοπίσουμε δύο πανάξια δείγματα ταινιών που χειρίζονται συγκινητικά τον γυναικείο ομοφυλοφιλικό έρωτα. Σε αυτές προστίθεται το παθιασμένο ντεμπούτο του Φίλιπο Μενεγκέτι, ένα δράμα που ξεκινά συμβατικά για να εξελιχθεί σε μια απροσδόκητα πλούσια σε περιεχόμενο ιστορία αγάπης με εντυπωσιακή συνοχή, η οποία θέτει στον πυρήνα της ένα δυσβάσταχτο απωθημένο.
Οι συνταξιούχοι Μαντλέν και Νίνα, Μαρτίν Σεβαλιέ και Μπάρμπαρα Σούκοβα αντίστοιχα, είναι ζευγάρι χρόνια όμως κάνεις δεν το ξέρει. Ζουν σε αντικριστά διαμερίσματα και παριστάνουν τις γειτόνισσες, ώστε να μη γίνει αντιληπτή η σχέση τους. Όταν βρίσκουν την ιδανική ευκαιρία να μετακομίσουν και να ζήσουν μαζί, ένα απρόσμενο συμβάν ακινητοποιεί την Μαντλέν και υποχρεώνει την Νίνα να πάρει καθοριστικές αποφάσεις ώστε να προστατέψει τον έρωτά τους.
Με την άνεση ενός έμπειρου και όχι πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, ο Μενεγκέτι κατασκευάζει το μικρόκοσμο των ερωτευμένων ηρωίδων σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο έξω από αυτόν. Έτσι, ακόμα και μια ανεπαίσθητη κίνηση της κάμερας είναι ικανή να αποκαλύψει νέες πληροφορίες που συγκλονίζουν, με το ντεκουπάζ του σκηνοθέτη να βρίθει από μελετημένες σεναριακές εκπλήξεις. Σκηνή τη σκηνή, η οργανική ροή της στιβαρής αφήγησης μεταβάλλει διακριτικά την ατμόσφαιρα της ταινίας, η οποία προοδευτικά αφήνει το ρομαντισμό, για να πάρει τα χαρακτηριστικά ενός θρίλερ δωματίου.
Ακούγεται παράξενο, ωστόσο, μόνο όταν πια κινδυνεύει στ’ αλήθεια ο έρωτας των ηρωίδων, γίνεται αντιληπτό το κρίσιμο διακύβευμα. Κι αν ακούγεται παρωχημένο σήμερα μια ταινία να προτάσσει την προστασία μιας αγάπης σαν ζήτημα ζωής και θανάτου, χάρη στον χαμηλότονο λυρισμό και τις ποιητικές μεταφορές του Μενεγκέτι, το ατόφιο άλγος δύο γυναικών που παίζουν κρυφτό όλη τη ζωή τους (κάτι που τονίζεται στις ονειρικές σεκάνς) καθηλώνει με την ειλικρίνειά του. Ως προς αυτό επιδρά επίσης το σφιχτογραμμένο σενάριο, που συνυπογράφουν με τον Ιταλό οι Μαλισόν Μποβοράσμι και Φλοράνς Βινιόν, στο οποίο τίποτα δεν βρίσκεται εκτός τόπου. Το αποτέλεσμα είναι ένα φιλμ που στο χαρτί μοιάζει χιλιοειπωμένο, αλλά στην πράξη αποφεύγει τα κλισέ και τις δραματικές υπερβολές. Στη θέση τους βρίσκεται μια σπάνιας πάστας ανθρωπιά, η διαχρονική ανάγκη για συνεύρεση με τον Άλλο, μαζί με όλες τις θυσίες που απαιτούνται μέχρι την οριστική συγκινητική επίτευξή της.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama