«Δεν ήρθα εδώ για να γίνω παράσιτο», ακούγεται να λέει η βουλγαρικής καταγωγής κεντρική ηρωίδα (Ιρίνα Ατανάσοβα), η οποία δουλεύει ως αρχιτέκτονας και σερβιτόρα για να συντηρήσει το γιο και τον άνεργο αδερφό της. Όλοι μαζί μένουν σε ένα μικρό διαμέρισμα εργατικής πολυκατοικίας του νότιου Λονδίνου, με γείτονες από όλο τον κόσμο. Στον απόηχο του Brexit, οι ένοικοι θα κληθούν να βρουν κοινό κώδικα επικοινωνίας όταν οι αταξίες μιας γάτας κάνουν τις ζωές τους άνω κάτω.
Μαθητές των Νταρντέν και του Κεν Λόουτς υπάρχουν πολλοί, μεταξύ των οποίων και το σκηνοθετικό δίδυμο των Βεσέλα Καζακόβα και Μίνα Μιλέβα. Το έντονα ντοκιμαντερίστικο ύφος του φιλμ, απόρροια της εμπειρίας των δημιουργών σε ταινίες τεκμηρίωσης, δίνει μια χειροποίητη αίσθηση στο νατουραλισμό της εικόνας μετατρέποντας σε πλεονέκτημα τον χαμηλό προϋπολογισμό της παραγωγής. Στα συν επίσης η νευρώδης ερμηνεία της Ατανασόβα και η πειστική απεικόνιση των ανυπέρβλητων εμποδίων που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη στις μοντέρνες μητροπόλεις. Απουσιάζει ωστόσο η αυτοσυγκέντρωση των Καζακόβα και Μιλέβα, οι οποίες δείχνουν αναποφάσιστες στις (ειλικρινείς) προθέσεις τους, με το τελικό συγκεχυμένο αποτέλεσμα να χρήζει περαιτέρω επιμέλειας.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama