Ανάμεσα στην κωμωδία σκρούμπολ κι εκείνη του Γούντι Άλεν, συν αρκετά στοιχεία φαντεζίστικα, κινείται η ωραία αυτή κωμωδία ηθών που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Κριστόφ Ονορέ («Η μητέρα μου», Τα τραγούδια της αγάπης», «Τα παιχνίδια της αγάπης», «Metamorphoses».
Η πρωταγωνίστριά του, η καθηγήτρια της νομικής Μαρία, που την ερμηνεύει με ξεχωριστή ζωντάνια και χιούμορ η Κιάρα Ματρογιάνι (βραβείο ερμηνείας στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» του περσινού φεστιβάλ Κανών), αποφασίζει να εγκαταλείψει τον πιστό της σύζυγο, Ρισάρ (Μπενιαμίν Μπιολέ), όταν εκείνος ανακαλύπτει την απιστία της με ένα φοιτητή της, απιστία που, όπως πολύ σύντομα μαθαίνουμε, δεν είναι η μοναδική στην 25ετή διάρκεια του γάμου τους. Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου καταφεύγει για μια νύχτα, και που βρίσκεται απέναντι από το διαμέρισμά τους, η Μαρία αρχίζει να παρακολουθεί τον εγκαταλειμμένο εκεί, άντρα της.
Παρακολούθηση στην οποία εισβάλλουν όνειρα και φαντασιώσεις της Μαρίας, που μετατρέπουν την επιφανειακά απλή μελέτη πάνω στην κρίση μιας συζυγικής ζωής, σε μια διασκεδαστική, δοσμένη με ωραία ευρήματα και αναπάντεχες ανατροπές, σκηνές, με την Μαρία να αντιμετωπίζει όχι μόνο τον Ρισάρ σε νεότερη ηλικία (Βενσάν Λακόστ), αλλά και διάφορους συγγενείς (μητέρα και γιαγιά), αρκετούς νεαρούς εραστές αλλά την και την από τα φοιτητικά χρόνια, πρώην δασκάλα του πιάνου, φιλενάδα, του Ρισάρ, Ιρέν (Καμίλ Κοτέν).
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ονορέ καταπιάνεται με τις σχέσεις του ζευγαριού, ήδη στα «Τραγούδια της αγάπης» μας έδειχνε τα προβλήματα στις σχέσεις νεαρών ζευγαριών, ενώ στα «Παιχνίδια της αγάπης» παρουσίαζε παρόμοια προβλήματα τόσο στις σχέσεις νεαρών όσο και την κρίση στις σχέσεις ζευγαριού κάποιας μεγαλύτερης ηλικίας.
Στη νέα του αυτή ταινία, με την ωραία φωτογραφία του Ρεμί Σεβρέν και τους φωτογραφημένους με ξεχωριστή φροντίδα χώρους, τόσο τους εξωτερικούς (με τους χιονισμένους δρόμους του Παρισιού αλλά κι ένα γειτονικό μπαρ με το όνομα «Rosebud», αναφορά στον Γουέλς) όσο και τους τέλεια επιλεγμένους εσωτερικούς χώρους, με την κάμερα να περνάει από το γεμάτο βιβλία διαμέρισμα του ζευγαριού στο δωμάτιο (ή, πιο σωστά, τα «δωμάτια» φανταστικά και μη) του ξενοδοχείου, με τις διάφορες πόρτες που ανοίγουν (στη φαντασία όσο και στην πραγματικότητα), για να μας αποκαλύψουν τις μνήμες, τα ερωτήματα αλλά και τους φόβους της Μαρίας, ο Ονορέ έφτιαξε μια ωραία κωμωδία που επιδέξια συνδυάζει τις κωμικές «σκρούμπολ» καταστάσεις με κάποια, θα έλεγα μελαγχολία.
Μια ταινία όχι μόνο πάνω στην έλλειψη του πόθου αλλά και στα στοιχεία εκείνα που τελικά δένουν τους ανθρώπους μέσα από βαθύτερα συναισθήματα (συναισθήματα που αναπτύσσονται μέσα από μια σειρά ωραίους, διανθισμένους με χιούμορ, διαλόγους που έγραψε ο με πείρα στο θέατρο Ονορέ, διαλόγους που θυμίζουν εκείνους στις τελευταίες, με θεατρική φόρμα, ταινίες του Αλέν Ρενέ.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr