Αργεντινή, 2006. Μια συμμορία εισβάλλει σε υποκατάστημα τράπεζας και κρατάει 23 ομήρους. Η αστυνομία καταφθάνει και περικυκλώνει την τράπεζα, τα μέσα ενημέρωσης αρχίζουν να μεταδίδουν ζωντανά τις εξελίξεις και οι διαπραγματεύσεις ξεκινούν. Η αστυνομία παίρνει την παράτολμη απόφαση να κάνει έφοδο, μόλις όμως μπει στο κτίριο αντικρίζει μια τεράστια έκπληξη.
Η μεγαλύτερη τραπεζική ληστεία στην ιστορία της Αργεντινής σε ένα προάστιο του Μπουένος Άιρες το 2006 εξέπληξε τους ειδικούς με την τελειότητα του σχεδίου και την επινοητικότητα των δραστών. Συγκρίθηκε με χολιγουντιανών προδιαγραφών χτύπημα, καθώς οι masterminds κατάφεραν να αποσπάσουν 8 εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά, να ανοίξουν και να αδειάσουν πάνω από 100 από τις 400 θυρίδες με τιμαλφή, κοσμήματα και ράβδους χρυσού, να κρατήσουν αναίμακτα τους ομήρους με ψεύτικα όπλα και, την ώρα που παράγγελναν πίτσες και αναψυκτικά από τον ασθμαίνοντα διαπραγματευτή, να αποδράσουν με απροσδόκητο τρόπο.
Αν φανεί παράδοξη στον θεατή της δραματικής περιπέτειας του Άριελ Γουινογκράδ η απροθυμία της αστυνομίας να επέμβει αποτελεσματικά καθόλη τη διάρκεια της ομηρίας και της ληστείας, είναι γιατί λίγο καιρό πριν η δράση της αντίστοιχης ομάδας κρούσης που επιχείρησε να αποτρέψει ένα παρόμοιο περιστατικό εν εξελίξει απέβη μοιραία, με θύματα και την κοινή γνώμη εναντίον της ‒ ας μην ξεχνάμε πως η χρεοκοπημένη κοινωνία της Αργεντινής ήταν έξαλλη μετά την κατάρρευση των τραπεζών στη χώρα το 2001, το περίφημο corralito, γι' αυτό και οι δράστες, αν και αναντίρρητα παράνομοι, αντιμετωπίστηκαν ως ήρωες από την πλειονότητα.
Το ευχάριστο, άρτιο Κόλπο του αιώνα στήνει με υπομονή τους χαρακτήρες, δουλεύοντας αρμονικά το καστ, του οποίου ηγείται ο κορυφαίος καρατερίστας Γκιγιέρμο Φρανσέγια, και εναλλάσσει με εμπνευσμένο μοντάζ τη σεκάνς του ριφιφί, με καίριες αναδρομές στην ψυχολογική και χωροταξική προετοιμασία της ομάδας.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα lifo.gr