Ταινίες όπως το «Lunchbox» πριν από μερικά χρόνια και το «Μη με λές κύριο» («Sir», Ινδία/ Γαλλία, 2018) που προβάλλεται από σήμερα στις αίθουσες, αποτελούν περίτρανα παραδείγματα της προσπάθειας που γίνεται στον ινδικό κινηματογράφο να δώσει στο παραδοσιακό μελόδραμα Bollywoodμια πιο «ευρωπαϊκή» εικόνα.
Αυτού του τύπου οι ταινίες εξάλλου είναι που καταφέρνουν να ξεφύγουν από τα σύνορα της Ινδίας και να βρουν διανομή στη δύση. Ενώ η σκηνοθέτρια Ροχένα Γκέρα ακολουθεί τους κώδικες του κλασικού ταξικού μελοδράματος, βλέπουμε ότι η σκηνοθέτρια κτίζει με υπομονή και έμφαση στις μικρές λεπτομέρειες την σχέση ανάμεσα σε έναν πάμπλουτο, τον Ασγουίν (Βιβέκ Γκομπέρ) και μια πάμπτωχη, την Ράτνα (Τιλοτάμα Σομέ) που αναπτύσσεται σε έρωτα.
Αλλά την ίδια ώρα η Γκέρα αποδομεί αυτούς τους κώδικες διότι το «Μη με λες κύριο» δείχνει να στηρίζεται κυρίως στην εσωτερικότητα των δύο κεντρικών ηρώων – στα μελαγχολικά βλέμματα και τις ηχηρές σιωπές αμηχανίας – παρά σε εύκολες λύσεις που θα πρόσθεταν μια λαϊκίζουσα εικόνα στο όλο εγχείρημα. Όταν η ταινία τελειώνει, σου έχει αφήσει ένα σφίξιμο στην καρδιά πέρα για πέρα αληθινό.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr