Μενού

ΠΙΝΟΚΙΟ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Ο τελευταίος κινηματογραφικός «Πινόκιο» Pinnochio», Ιταλία/ Αγγλία/ Γαλλία, 2020), με την υπογραφή του Ματέο Γκαρόνε («Dogman»), είναι μια φαντασμαγορική και συγχρόνως «μαύρη» κινηματογραφική διασκευή του παραμυθιού του Γκολντόνι. Στον Γκαρόνε αρέσουν τα σκοτεινά παραμύθια (είχε γυρίσει το «Παραμύθι των παραμυθιών» πριν από μερικά χρόνια), οπότε η ατμόσφαιρα της ταινίας περισσότερο θυμίζει  αδελφούς Γκριμ παρά Γκολντόνι.

Θαρρείς ότι ακόμα και το πρόσωπο της ανθρωπόμορφης ξύλινης κούκλας της οποίας η μύτη μεγαλώνει όποτε ψεύδεται, είναι βλογιοκομμένο με έναν ανατριχιαστικό τρόπο. Ταινία περιπλάνησης συγχρόνως, μας δείχνει τον Πινόκιο περιφέρεται σαν ξωτικό στον μυστηριώδη κόσμο των ανθρώπων προσπαθώντας να βρει την πραγματική φύση του.

pnocchio3

Ένα φιλόδοξο σχέδιο, σε ότι αφορά την εικόνα της ταινίας που στους τομείς του μακιγιάζ και (κυρίως) της σκηνογραφίας σε κάνει πραγματικά να τρίβεις τα μάτια σου. Ωστόσο, δύσκολα μπορείς να συμπαθήσεις τον κούκλο, ενώ αντιθέτως, ο πατέρας του, ο ξυλουργός Τζεπέτο, είναι πραγματικά η ψυχή της ταινίας.

Η μόνη γνήσια ανθρώπινη παρουσία της ιστορίας χάρη στον Ρομπέρτο Μπενίνι σε δραματικό ρόλο. Ο ίδιος, θυμίζω, πριν από  οκτώ χρόνια, είχε υποδυθεί τον Πινόκιο σε μια ταινία δικής του σκηνοθεσίας, η οποία όμως δεν είχε την επιτυχία που πολλοί φαντάζονταν ότι θα έχει.

Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr

Smart Search Module