Ο 14χρονος Μπαστιάν και η οικογένειά του περνούν το καλοκαίρι στη Λίμνη Φάλκον, στο Κεμπέκ, στο σπίτι μιας στενής τους φίλης. Η 16χρονη κόρη της, Κλοέ, εξωστρεφής και τολμηρή, γοητεύει τον Μπαστιάν, όμως μοιάζει να ενδιαφέρεται για μεγαλύτερα αγόρια προκαλώντας τη ζήλια του. Ο Μπαστιάν βρίσκεται στην γκρίζα ζώνη μεταξύ παιδικότητας και ενηλικίωσης. Σε αυτήν τη μεταιχμιακή φάση, τα δύο παιδιά θα συναντηθούν και θα έρθουν κοντά.
Οποιος λέει ότι είναι εύκολη η μεταφορά της περιόδου της εφηβείας στον κινηματογράφο μάλλον έχει τις αυταπάτες του. Είναι ένα πολύ δύσκολο στοίχημα που πολύ σπάνια κερδίζεται... Οχι μόνο γιατί η εξιστόρηση της εφηβείας δεν αφορά αποκλειστικά το ενήλικο κοινό, αλλά γιατί κυρίως αφορά το εφηβικό κοινό, το οποίο είναι ιδιαίτερα απαιτητικό. Αρκετές από τις ταινίες που αφορούν στην εφηβεία κυρίως αγαπιούνται από ενήλικες που γυρνούν τον χρόνο πίσω για λίγες ώρες, παρά σε εφήβους που τη ζουν εκείνη τη στιγμή. Τούτη η ταινία δεν καταφέρνει να μιλήσει ούτε στο ενήλικο κοινό δυστυχώς. Ενας εφηβικός έρωτας και οι προεκτάσεις του και από τις δυο πλευρές σε αυτήν την ηλικία δεν είναι τόσο απλή υπόθεση για να περιοριστεί αφηγηματικά σε λίγα στιγμιότυπα, κι εδώ η Λε Μπον ουσιαστικά αυτά τα στιγμιότυπα τραβάει από τα μαλλιά σε χρόνο για να αφηγηθεί την ιστορία της. Η σφιχτή αφηγηματική δομή απουσιάζει, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι σχεδόν «φαντάσματα» και το τέλος της ταινίας δεν συνεπάγεται κατά καμιά έννοια από την προηγούμενη πλοκή και δεν βγάζει νόημα... Ενδεχομένως η σκηνοθέτρια να θέλει να μας πει ότι ο έρωτας σε αυτήν την ηλικία είναι τυφλός, σε τέτοιο βαθμό που δεν υπάρχει κανείς έξω από αυτόν... Εντάξει ως εδώ, όμως σε ποιο πραγματικά ηλικιακό κοινό στοχεύει; Η απεικόνιση της φύσης είναι υπέροχη, τα εφηβάκια της ταινίας είναι εξαιρετικά αλλά κάτι λείπει από τη δομή των βασικών χαρακτήρων που δεν μας αφήνει να ζήσουμε αυτόν τον έρωτα μαζί τους...
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr