Ο αποφασιστικός προπονητής σε κρίση ο οποίος αναλαμβάνει μια ομάδα στο πουθενά και την ανεβάζει στα ουράνια – συνταγή που έχουμε γευτεί σε δεκάδες ταινίες που σχετίζονται με διαφορετικά αθλήματα – επανέρχεται στον «Δρόμο της επιστροφής» όπου στον ρόλο του προπονητή καλαθοσφαίρισης βρίσκουμε έναν βαρύ, δυσκίνητο, με πυκνό μούσι και αλκοολικό τύπο, τον Τζακ Κάνινγκαμ (Μπεν Αφλεκ).
Αυτός καλείται από την Καθολική Σχολή της νιότης του να αναλάβει την ομάδα του σχολείου που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Μόνον που η ταινία κάνει τελικά την διαφορά διότι τα κατορθώματα της ομάδας με τον νέο προπονητή της, δεν είναι εδώ το πρωταρχικό ζήτημα. Ο ίδιος ο προπονητής είναι το θέμα της, το μυστηριώδες παρελθόν του (πολλά αποκαλύπτονται εν τη πορεία), το ασταθές παρά παρόν του, το αβέβαιο μέλλον του.
Οι ήττες και οι νίκες της ομάδας είναι δευτερεύοντα ζητήματα, απλά εξαρτήματα για την κλιμάκωση του δράματος, η οποία, οφείλω να ομολογήσω ότι είναι αρκετά απρόβλεπτη. Νομίζεις ότι έχει ήδη δει την ταινία ενώ την παρακολουθείς αλλά τελικά, όχι, για το είδος της πηγαίνει κόντρα στα κλισέ και κάνει την διαφορά.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr