Σε κάποια ελληνική επαρχιακή πόλη ένα παράνομο ερωτικό ζευγάρι λαμβάνει απειλητικό τηλεφωνικό μήνυμα από τον σύζυγο της γυναίκας. Η αντίδραση των εραστών είναι ακαριαία, καθώς αποφασίζουν να το σκάσουν. Όμως η γυναίκα κάνει ολέθριο λάθος καθώς αρπάζει από το χρηματοκιβώτιο του άντρα της ένα εκατομμύριο ευρώ..
Έξι χρόνια μάς χωρίζουν από το «Μικρό ψάρι» που συμπύκνωνε όλη την κοσμοθεωρία του Οικονομίδη γύρω από την τιμή και το χρέος, την κοινωνική κρίση και την ηθική κατάπτωση, τη λεκτική και ψυχολογική βία, και κυρίως την απολύτρωση, με πρωταγωνιστή έναν χαρακτήρα που βάλλεται από παντού. Στην πέμπτη του ταινία ο κύπριος σκηνοθέτης αποφασίζει να ανοίξει το κάδρο.
Η ελληνική επαρχία, σκοτεινή και απειλητική μαζί, δείχνει ιδανικό σκηνικό για μια ιστορία απόλυτου αμοραλισμού. Εδώ δεν υπάρχει μόνο ένας κεντρικός χαρακτήρας, όπως στα προηγούμενα έργα του Οικονομίδη, αλλά πολλά ζευγάρια τα οποία κινούν ταυτόχρονα τα νήματα της πολυεπίπεδης ιστορίας. Μανάδες (καταπληκτικές οι ερασιτέχνες ηθοποιοί) και γιοι, οι δύο εραστές, οι δίδυμοι δολοφόνοι, εκτελεστές κι οι βοηθοί τους, συγγενείς και συνεργάτες. Η πυκνή δράση διαθέτει μεν τους αναγνωρίσιμους αντιήρωες από το εκκεντρικό σύμπαν του Οικονομίδη αλλά εμπλουτίζεται με χαρακτηριστικά που φανερώνουν την ωριμότητα του δημιουργού που βρίσκεται στην καλύτερη φάση της καριέρας του.
Με την «Μπαλάντα» ο Οικονομίδης υπογράφει την πιο απολαυστική και κωμική ταινία του. Εδώ το σασπένς και το χιούμορ που πηγάζει από ένα αφοπλιστικό αυτοσαρκασμό, βαδίζουν χέρι-χέρι. Τρανό παράδειγμα η σκηνή στο ξενοδοχείο όπου οι εραστές βλέπουν στα κινητά τους τη νεκροκεφαλή που τους έστειλε ο απατημένος σύζυγος. Ο άντρας αρχίζει να «φορτώνει» και να ρίχνει τα γνωστά μπινελίκια-βρισιές (σήμα κατατεθέν στο σινεμά του Οικονομίδη) που δηλώνουν την οργή αλλά και την αποφασιστικότητά του να τα βάλει με τον σύζυγο της ερωμένης του.
Εκείνη (μια αινιγματική και καπάτσα μοιραία γυναίκα, με την εξαίσια Βίκυ Παπαδοπούλου να φέρνει τη δική της προσωπικότητα στα καρέ του φιλμ) άφωνη τον παρακολουθεί ώσπου εκτονώνει όλη την ένταση με την εξής φράση: «Τι κάνεις; Είσαι με τα καλά σου; Βρίζεις το κινητό σου;». Είναι η πρώτη φορά που ο σκηνοθέτης αναδύει με αβίαστη ευκολία το δίπολο αγωνίας και χιούμορ, έντασης και ελαφρότητας, στο οποίο θα πορευτεί η «Μπαλάντα» μέχρι τέλους. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι το σινεμά του σκηνοθέτη έχει αλλάξει πορεία. Η μελαγχολία και ο μισανθρωπισμός χαρτογραφούν την παρακμιακή και κιτς νεοελληνική πραγματικότητα με τρόπο που συνδέει το φιλμ νουάρ με την οικογενειακή τραγωδία και το ερωτικό θρίλερ με την κοινωνική σάτιρα.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athensvoice.gr