Ντεμπούτο του Σεζάρ Ντίαζ στην μεγάλου μήκους παραγωγή για την οποία διακρίθηκε στο τμημα της Εβδομάδας Κριτικής του περσινού φεστιβάλ Καννών. Ο Ντίαζ διαχειρίζεται ένα δύσκολο θέμα, τα εγκλήματα που έγιναν στον εμφύλιο πόλεμο της Γουατεμάλας, όταν η χώρα βρισκόταν υπό δικτατορικό καθεστώς. Η ιστορία της ταινίας αρχίζει όταν μια ηλικιωμένη γυναίκα ζητεί από έναν ανθρωπολόγο που εργάζεται στο Ιατροδικαστικό Ινστιτούτο για την ταυτοποίηση των αγνοουμένων να την βοηθήσει να βρει τα ίχνη του άντρα της.
Αν και διστακτικός στην αρχή, ο ανθρωπολόγος δέχεται και μέσα από το ταξίδι που θα ακολουθήσει βγαίνουν στην επιφάνεια ανεκπλήωτοι λογαριασμοί που αφορούν το δικό του παρελθόν. Η ταινία είναι βαθιά πολιτική αλλά κυρίως ανθρώπινη, στόχος της δεν είναι η καταγγελία μα οι συνέπειες των φρικαλεοτήτων, σε μια στρατιωτική δικτατορία που «γεννήθηκε» στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και πέθανε 20 περίπου χρόνια αργότερα, έχοντας αφήσει στο διάβα της περισσότερα από 200.000 θύματα και 40.000 αγνοούμενους.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr