Εντονα ερωτικά πάθη, αψιμαχίες, χορός, ναρκωτικά, τα μυστήρια της γυναικείας ψυχοσύνθεσης και κάπου μέσα σε όλα αυτά, το επίμαχο ζήτημα της υιοθεσίας, συνθέτουν τον παράξενο αλλά και αληθινό κόσμο της τελευταίας ταινίας του Πάμπλο Λαρέν (από τις πιο δυναμικές φωνές της νέας γενιάς των σκηνοθετών της Χιλής και σκηνοθέτης της τριλογίας «Τόνι Μανέρο», «Post Mortem» και «Νο» πάνω στην δικτατορία του Αουγκούστο Πινοτσέ).
Εδώ απουσιάζει το πολιτικό «περίβλημα» όλων σχεδόν των προηγούμενων ταινιών του σκηνοθέτη, η ταινία κοιτάζει με μοντέρνο τρόπο μοντέρνους ανθρώπους με μια νεαρή γυναίκα (Μαριάνα Ντι Τζιρόλαμο) στον πυρήνα της. Η Εμα νιώθει στοιχειωμένη από το κοντινό παρελθόν της τροφοδοτεί κάθε συναίσθημα του θεατή – και είναι πολλά τα συναισθήματα.
Πίσω από μια απάθεια που μπορεί να γίνει ως και εκνευριστική, αντιλαμβάνεσαι τον βουβό πόνο της από την αδυναμία της να διορθώσει ένα λάθος καταλυτικής σημασίας που στην πραγματικότητα έχει διαμορφώσει ολόκληρη την ζωή της. Η Ντι Τζιρόλαμο είναι εξαιρετική στον σύνθετο αυτό ρόλο, δίπλα στον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ που δεν κάνει πολλά μεν αλλά έχει μια σκηνή ξεσπάσματος εναντίον της σύγχρονης ποπ κουλτούρας που δεν ξεχνιέται με τίποτε!
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr