Στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, μιας πλούσιας καριέρας, ο Σουηδός σκηνοθέτης Ινγκμαρ Μπέργκμαν, πέτυχε τις καλύτερές του ταινίες μελετώντας ανθρώπους στα πρόθυρα της τρέλας. Και να, που στο απόγειο αυτής της καριέρας, μετά από μια παρέλαση θλιμμένων προσώπων και ρημαγμένων ψυχών, ο Μπέργκμαν έστρεψε για πρώτη φορά την ματιά του στον ήλιο. Το «Φανί και Αλέξανδρος», ένα πολύωρο οικογενειακό έπος με κεντρικούς ήρωες τα δύο παιδιά που δηλώνει ο τίτλος και θέμα την ανατροφή τους σε κάποια επαρχία της Σουηδίας στην αλλαγή του αιώνα, είναι η πιο ζεστή, ι αναζωογονητική ταινία του. Και εδώ θα βρούμε αλαζόνες, όπως και ψυχωτικούς.
Μόνο που εδώ αυτοί είναι απλές παρενθέσεις, μπροστά στο περιεχόμενο της ταινίας, που είναι βέβαια η ίδια η ζωή. Στο «Φανί και Αλέξανδρος» άλλωστε, ο Μπέργκμαν αναμειγνύει όλα τα χαρακτηριστικά που βρίσκουμε στις μέχρι τότε ταινίες του. Η μελέτη σκοτεινών χαρακτήρων, οι θρησκευτικοί συμβολισμοί, οι αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, δεν λείπουν από αυτό το καθόλου καταθλιπτικό και με αρκετές σταγόνες χιούμορ κινηματογραφικό μεγαλούργημα. Οσο γιά το θριαμβευτικό και πολύ αυτοβιογραφικό φινάλε, μας κάνει γιά πρώτη φορά να κοιτάξουμε με άλλο μάτι αυτόν τον ανόθευτο δημιουργό, που απ’ ότι φάνηκε δεν ήταν το «κοράκι» που πολλοί φοβόντουσαν. Η ταινία κέρδισε τα βραβεία Οσκαρ στις κατηγορίες καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, φωτογραφίας, σκηνικών και κοστουμιών. Παίζουν: Μπέρτιλ Γκούβε, Περνίλα Αλγουϊν, Κριστίνα Αντολφσον, Ερλαντ Γιόζεφσον κ.α.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr