Μενού

ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΝΙΣΕΡΙΝ, ΤΑ - Παυλίνα Αγαλιανού

Σε ένα απόμερο νησί κοντά στις ακτές της Ιρλανδίας, παρακολουθούμε δύο καρδιακούς φίλους που βρίσκονται σε αδιέξοδο όταν ο Κολμ ξαφνικά αποφασίζει να διακόψει τη φιλία του με τον Παντράικ. Ο Παντράικ προσπαθεί να αποκαταστήσει τη σχέση, αρνούμενος να αποδεχθεί το «όχι» ως απάντηση. Εντούτοις, οι επανειλημμένες προσπάθειες του Παντράικ το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν χειρότερα τα πράγματα και, όταν ο Κολμ τού δίνει ένα απεγνωσμένο τελεσίγραφο, τα γεγονότα κλιμακώνονται τάχιστα, με συνταρακτικές συνέπειες.

1751 1

Έχει γίνει πολύς ντόρος για την ταινία του ΜακΝτόνα, και όχι άδικα. Μια φαινομενικά απλή ιστορία προξενεί τόσο δυνατά και αντικρουόμενα συναισθήματα, που ξαφνιάζει. Αν κάποιος την παρακολουθήσει χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα από πριν, για το πού και πότε εξελίσσεται, θα καταλάβει ότι «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες». Και πράγματι, οι λεπτομέρειες είναι εκείνες που μαρτυρούν τις απαντήσεις στα αινίγματα που διαμορφώνονται, γιατί η ταινία ακολουθεί συμβολική διαδρομή και σηκώνει συζήτηση. Όσο περισσότερο απομακρύνονται οι δύο φίλοι, τόσο πιο κοντά έρχονται οι θεατές για να κουβεντιάσουν για την ταινία.

1751 2

Βρισκόμαστε σε ένα νησί που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, γύρω στο 1922, στις αρχές του Ιρλανδικού Εμφυλίου, ο οποίος ουσιαστικά αποτελεί ανεπίλυτο ζήτημα μέχρι και τις μέρες μας. Δεν βρισκόμαστε στην καρδιά του εμφυλίου, που λαμβάνει χώρα μακριά από το απομονωμένο νησί, εντούτοις ακούμε για εκείνον. Οσο απομακρυσμένος κι αν είναι κανείς ατομικά από τον εμφύλιο πόλεμο, δεν γίνεται να μην επηρεαστεί, γιατί επηρεάζεται ολόκληρη η κοινωνία. Ο μεγάλος εμφύλιος που εξελίσσεται περιγράφεται στη σχέση των δύο φίλων. Σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι παρακολουθούν σαν θεατές τον σπαραγμό μεταξύ τους, χωρίς να καταλαβαίνουν ακριβώς τον λόγο. Το μόνο που θέλουν είναι να κάνει κάποιος από τους δυο ένα βήμα πίσω, αλλά μάταια. Ακόμα και μέσα στη μεγαλύτερη σκληρότητα, όμως, υπάρχει αγάπη. Ο Κολμ κάνει επίκληση στο συναίσθημα του Παντράικ, ώστε να τον αφήσει ήσυχο να δημιουργήσει, αλλιώς θα κόβει τα δάχτυλά του ένα ένα μέχρι να μην μπορεί πια να πραγματώσει το όνειρό του, να γράφει μουσική.

1751 4

Τι αφήνει πίσω του κανείς όταν «φύγει» από τη ζωή; Μένει το έργο ή η προσωπικότητα του καλλιτέχνη; Μοιάζει λες και ο εμφύλιος εκεί μακριά έκανε τον Κολμ να αναρωτηθεί για το ποιος είναι. Λες και σε μια νύχτα άλλαξε ολόκληρος σαν άνθρωπος, έβαλε άλλες προτεραιότητες. Αλλά πώς γίνεται να μην αλλάξει και να μην επηρεαστεί; Υπάρχει άραγε «αμέτοχος» και «αθώος» σε έναν εμφύλιο πόλεμο; Από τον συμβολισμό του ΜακΝτόνα δεν λείπουν ούτε το κράτος, με την καταστολή, ούτε η Εκκλησία, και πώς θα μπορούσαν άλλωστε. Εμφανίζονται με σκληρότητα και υποκρισία σε όλο τους το μεγαλείο. Στο σενάριο αυτό, ακόμα και οι δεύτεροι ρόλοι είναι σημαντικοί και περιμένουν τον θεατή να τους εξερευνήσει... Ο τόπος των γυρισμάτων είναι μαγικός, τα σκηνικά λιτά και υπέροχα, οι ερμηνείες δεν έχουν ταίρι και εν πολλοίς αναδεικνύουν ακόμα καλύτερα το σενάριο. Τα «Πνεύματα» τα κατάφεραν να μας κάνουν να πάμε στην αίθουσα, τα κατάφεραν να μας προβληματίσουν, να συμφωνήσουμε και να διαφωνήσουμε με πάθος για το σινεμά.

Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr

Smart Search Module