Στα τέλη του 19ου αιώνα νεαρός ιερέας από τη Δανία αναλαμβάνει την αποστολή να φτιάξει μια εκκλησία σε έναν απομονωμένο οικισμό της Ισλανδίας και να φωτογραφήσει τους λιγουστούς κατοίκους του. Ομως στην πορεία θα διαπιστώσει ότι δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένος για όσα θα συναντούσε στη διαδρομή αλλά και στην εγκατάστασή του στον οικισμό. Αν και δεν κρύβει τις επιρροές του, από Μπέργκμαν και Αγγελόπουλο μέχρι Λάνθιμο, Τέρενς Μάλικ και Βέρνερ Χέρτζογκ, ο Παλμασόν υπογράφει κάτι πραγματικά δικό του που μοιάζει με υπόκωφη γροθιά στο στομάχι, ενώ σε άλλες στιγμές σου κόβει την ανάσα με τους ανοικτούς, μουντούς ορίζοντες και τα μοναδικά, παγωμένα τοπία που η κάμερα καταγράφει. Η φωτογραφία αποτυπώνει με καθαρότητα σχεδόν κλινική τα τεκταινόμενα, ενώ η ερμηνευτική γραμμή, αυστηρή και μετρημένη, διατηρείται μέχρι κεραίας, ιδίως από το πρωταγωνιστικό δίπολο.
Κώστας Ζαλίγκας
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα eleftherostypos.gr