Μια συνηθισμένη, πατριαρχική οικογένεια στο Πακιστάν περιμένει πώς και πώς πότε θα έρθει ο αρσενικός απόγονος που θα συνεχίσει το «όνομα» της οικογένειας. Ο νεότερος όμως γιος, έτσι κι αλλιώς μακριά από αυτό που το περιβάλλον του περιμένει –και θεωρεί δεδομένο– από εκείνον, χαράζει βήμα βήμα μια άλλη διαδρομή στη ζωή του. Αρχίζει να χορεύει σε ένα ερωτικό χοροθέατρο, λέγοντας μάλιστα στους δικούς του πως είναι άλλος ο ρόλος του από ό,τι στην πραγματικότητα, θέλοντας να πλασάρει ως βιτρίνα ένα πιο σοβαρό, υπεύθυνο προφίλ. Παράλληλα, αρχίζει να ερωτεύεται την τρανς σταρ, δίπλα στην οποία ανακαλύπτει νέες πτυχές ενός κόσμου μέχρι πρότινος πιο μονότονου, πιο μονόχρωμου.
Με σημείο έναρξης αυτή την απαγορευμένη ερωτική ιστορία, η κάμερα του Σαντίκ αρχίζει σταδιακά να ανοίγει το εύρος της καταγραφής, εξετάζοντας εν τέλει την ανάγκη πολλών μελών αυτού του οικογενειακού περιγύρου για κάποια μορφή απελευθέρωσης– και το κατά πόσο κάτι τέτοιο μπορεί να είναι εφικτό ή καν να αρθρωθεί. Βαθιά συναισθηματικό φιλμ, μιλά με φροντίδα και αγάπη (αλλά ποτέ πατροναριστικά) για όλους τους ανθρώπους που μπορεί να ένιωσαν ποτέ ένα βάρος στις πλάτες τους και έναν προκαθορισμένο δρόμο μπροστά τους, και δυσκολεύτηκαν (ή και ίσως δεν κατάφεραν ποτέ) να βάλουν δικούς τους κανόνες σε ένα περιβάλλον υπόκωφα καταπιεστικό.
Μικρού βεληνεκούς αλλά αληθινά τρυφερή, όμορφη ταινία η οποία κέρδισε τον queer Φοίνικα στις Κάννες (όπου και έκανε πρεμιέρα) και στη συνέχεια μάζεψε βραβεία σε ό,τι φεστιβάλ πέρασε, ανάμεσά τους και το βραβείο σεναρίου στις Νύχτες Πρεμιέρας.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr