1877. Μέσα από τους στενούς κορσέδες, η Αυτοκράτειρα Σίσσυ ορθώνει φεμινιστικό ανάστημα στην ανδροκρατούμενη υψηλή κοινωνία. Σε ένα κύκλο γενεθλίων, κατά την είσοδο της στα 40 – μια ήδη προχωρημένη ηλικία για τα πρότυπα της εποχής -, βλέπουμε πως η έλλειψη αγάπης, η αποχή της από την ερωτική πράξη, η υπερπροστατευόμενη μοναξιά, η απόσταση της από τις αλήθειες της ζωής, οδηγούν την Σίσσυ σε αποφάσεις αυτοπροστασίας.
Αυτό που ήθελε να καταφέρει η Σοφία Κόπολα στη «Μαρία Αντουανέτα», επιτυγχάνει η Μαρί Κρόιτσερ · ξεγυμνώνει το δήθεν των αστών, βγάζει γλώσσα στο θεσμό της βασιλείας, δείχνει χωρίς φτιασιδώματα το τίποτα του να έχεις τα πάντα… και να μεγαλώνεις. Με τη Βίκι Κριπς στον ηγεμονικό ρόλο, που δημιουργεί με τη στιβαρή της παρουσία αντίβαρο στο μελαγχολικό πορτραίτο, παρακολουθούμε με ενδιαφέρον μια ταινία που το παίζει αφελής για να γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Η τελευταία σεκάνς ανάμεσα στους τίτλους τέλους, όπως και αυτή που προηγήθηκε στο κατάρτι του πλοίου, επιβεβαιώνει πως η ποίηση μπορεί να επιβληθεί στο ρεαλισμό, όταν αυτός είναι μικρότερος των περιστάσεων ή των γεγονότων.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr