O Αντώνης είναι ένας 40χρονος δικηγόρος που μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στις καθημερινές του επαγγελματικές υποχρεώσεις στα δικαστήρια της Ευελπίδων και τη μοναχική γκαρσονιέρα του στον Λυκαβηττό. Την ημέρα των γενεθλίων του όλα πάνε κατά διαόλου: αρχικά είναι υποχρεωμένος να υπερασπιστεί σε δίκη τη μητέρα του παιδικού φίλου του η οποία έπεσε θύμα απάτης ενός ινστιτούτου ομορφιάς και στη συνέχεια με βαριά καρδιά θα πρέπει να συναντήσει τον πατέρα του, ένα συνταξιούχο που δεν λέει να κάτσει στα αυγά του και συνεχίζει τις κομπίνες που έκανε και στη νιότη του.
Στο σινεμά του Σωτήρη Γκορίτσα υπάρχει μια συνέπεια που δεν μπορείς να την παραβλέψεις ή να την αντιμετωπίσεις ελαφρά την καρδία. H νέα ταινία του Γκορίτσα είναι βασισμένη στο βιβλίο του Χρίστου Κυθρεώτη και περιγράφει άλλο ένα σκηνικό νεοελληνικής καθημερινότητας που φλερτάρει εμμέσως με τον παραλογισμό. Όπως και στα προηγούμενα φιλμ του, ο σκηνοθέτης καταθέτει τη δηκτική ματιά του με όπλα του μια αποτελεσματική, σχεδόν βιτριολική σάτιρα πασπαλισμένη με στοιχεία μελοδράματος. Η διαφορά είναι πως στα πρώτα του έργα («Βαλκανιζατέr», «Μπραζιλέρο») η φρεσκάδα και ο κωμικός χαρακτήρας υπερίσχυαν του δράματος, ενώ εδώ ο δημιουργός προεκτείνει την προβληματική ενός πικρού αφηγήματος που μοιάζει με συμβιβασμό κι οδηγεί στη συνειδητοποίηση του «εκεί που ζούμε δυστυχώς, τελικά, δεν αλλάζει τίποτα». Δεν μπορούμε να μεμφθούμε φυσικά τον σκηνοθέτη για τη συγκεκριμένη στάση του.
Η επιλογή του θέματος του έργου, αν μη τι άλλο, είναι εύστοχη και ενταγμένη λειτουργικά σε μια καλοσχεδιασμένη ιστορία με ψαγμένους χαρακτήρες. Ο δικηγορικός κόσμος είναι ένα ακόμη δομικό στοιχείο της νεοελληνικής παράνοιας, όπως και το σύστημα υγείας («Από τα κόκκαλα βγαλμένα») ή ο κόσμος του ποδοσφαίρου («Μπραζιλέρο»). Το λέει άλλωστε τόσο εύστοχα ο μεγαλοδικηγόρος του Αργύρη Μπακιρτζή εντοπίζοντας τη ρίζα του κακού στα αμαρτωλά 80s: «Αχ, έκανε και λάθη ο Αντρέας (σ.σ. Παπανδρέου»). Σαν το άτυπο κλείσιμο μιας τριλογίας παρωδίας για την Ελλάδα των τελευταίων 30-40 ετών είναι το φιλμ, συνεχίζοντας τη σπαρταριστή έρευνα του σκηνοθέτη πάνω στο DNA της φυλής κι εντοπίζοντας τα μεγαλύτερα κουσούρια στην τάση για κομπίνα, στον ωχαδελφισμό και στο φλερτ με την κοινωνικοπάθεια. Στη διάρκεια της γενέθλιας μέρας του ο ήρωας (πολύ καλός στον ρόλο του ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος) θα τα δει όλα: μια αναπάντεχη απώλεια, τον κίνδυνο του ξεσπιτώματος, τη συνειδητοποίηση των χαμένων ονείρων, το ερωτικό αδιέξοδο, την κατανόηση της συμπεριφοράς του πατέρα (ο Στέλιος Μάινας σε μια απολαυστική ερμηνεία) η οποία τελικά θα φέρει μια κάποια ελπίδα στην πορεία μιας ολόκληρης (οι σημερινοί σαραντάρηδες) χαμένης γενιάς.